101

101

odpowietrzane (rys. 2.2),

-    kanalikowe (rys. 2.1 i 2.2), szczelinowe (rys. 2.2),

—    dwudzielne (rys. 2.1 i rys. 2.2);

2)    ze względu na wielkość spadku połaci dachowych:

a    płaskie,

b    strome poddaszy mieszkalnych;

3)    ze względu na układ połaci dachowych:

a jednospadowe, tzw. pulpitowe (rys. 2.1), b    dwuspadowe itd.,

4)    ze względu na sposób odprowadzenia wody opadowej: a — z odwodnieniem zewnętrznym,

b    z odwodnieniem wewnętrznym, tzw. pogrążone.

Stropodachy pełne mają wszystkie warstwy konstrukcyjne całkowicie przylegające do siebie i nie ma w nich żadnych szczelin ani kanalików powietrznych. Na konstrukcji nośnej stropu (przekrycia) ułożone są bezpośrednio: warstwa ocieplająca oraz pokrycie. Zazwyczaj pod warstwą ocieplającą (termo-izolacją) znajduje się paroizolacja, a pod pokryciem warstwa podkładowa (wyrównawcza) z gładzi cementowej.

W zależności od budowy rozróżnia się stropodachy pełne:

a)    z termoizolacją ułożoną na konstrukcji nośnej stropu (przekrycia) rys. 2.2,

b)    z termoizolacją wypełniającą konstrukcję nośną stropu (przekrycia) rys. 2.17.

Stropodachy wentylowane powietrzem zewnętrznym charakteryzują się tym, że nad materiałem ocieplającym znajduje się przestrzeń powietrzna, przez którą przepływa powietrze zewnętrzne. W grupie tej można wyróżnić następujące rodzaje stropodachów:

1.    Stropodachy odpowietrzane, różniące się od stropodachów pełnych tym, że pod pokryciem papowym znajduje się warstwa odpowietrzająca w postaci drobnych kanalików utworzonych przez:

a)    zastosowanie specjalnej papy z gruboziarnistą posypką, papy karbowanej, fałdowej lub perforowanej,

b)    wykonanie rowków w górnej powierzchni materiału termoizolacyjnego bezpośrednio pod powierzchnią pokrycia.

Warstwa odpowietrzająca stropodachu połączona jest z powietrzem zewnętrznym, co umożliwia odprowadzenie nadmiaru nagrzanego powietrza zawierającego parę wodną dyfundującą do stropodachu z wnętrza budynku.

2.    Stropodachy kanalikowe, w których utworzone są kanaliki nad materiałem termoizolacyjnym, np. płyty z eternitu falistego (rys. 2.2/IIIa) lub w samym materiale termoizolacyjnym (rys. 2.2/IIIb).