** ____ ***erdSh^
[tf. rrjasna; natura prądu czy prądów... o wiele rnrtie* tAnw ni0(Mvy jest s8fflis naszych twierdzeń dotyczących stylu. Zauważyć fejy, M w niewielu wiekaeA styl artystyczny był bardziej wieloraki i przetnie, oany 7 WfijJerakOścr midno wydestylować ogólny styl czy manieryzm; ma* mmw jest ta Jadanie wemothwe
Dńesięć hl później dwaj mm wpływowi komentatorzy nufcząco uznali że napotykają te same trudności w poszukiwania j4uma modernizmu-', a w końcu poczuli się zmuszeni fKgpUml, te nie satysfakcjonuje ich ów redukcjonistyczny cha-raftaor własnej definicji pojęcia1 2 3 Najbardziej oczywistym wskaźnikiem trudności związanych ż omawianiem tego tematu jest bcafc jasnych granit chronologicznych Choć powszechnie akceptuje się okres I *$5-1935. niektórzy krytycy sytuują jego pmetĘhk nawet w roku 1870 (by objąć Nietzschego i Rimbauda), podc/as gdy iron, głównie północnoamerykańscy, sytuują jego fcUMK w łatach pięćdziesiątych (co pozwala objąć wczesne powieści Vładimrra Nabokova, późną poezję Williama Carlosa Wiliiamsa, abstrakcyjny ekspresjomzm oraz dzieła stworzone pod wpływem modernistów europejskich, którzy wyemigrowali
Wdać ogromnej ilości literatury o modernizmie, na co ttśtaapą podstawowe bibliografie4, jestem świadomy, że pi-Mp Mi tekst, mogłem pominąć kluczowe dzieło uprzedzające moją argumentację fub jej zaprzeczające. Jednakże, wobec znacznego rozwoju krytycznego rozumienia modernizmu od wcze-tĘpdh ht sześćdziesiątych, kiedy to literatura naukowa na ten
temat zaczęła się gwałtownie rozrastać, me jest całkiem szalett-czym zamiar wypracowania na tej podstawie bardziej zróżnicowanego rozumienia zjawiska modernizmu.
Ogólnie rzecz biorąc, krytycy próbowali poradzić sobie z modernizmem w ramach jednej z trzech strategii. Po pierwsze, I liczna grupa usiłowała definiować go przez wskazanie jednej lub wielu cech kluczowych, problemów czy „cech wspólnych”5 6. Ich zestawy obejmują „bezkompromisowy mtelektualizm”^ „zaabsorbowanie nihilizmem”7 „nieciągłość”8, pociąg do elementu dionizyjskiego9, „formalizm”, „postawę zdystansowa-I nia”, użycie mitu ,jako arbitralnego środka porząjdkowania sztuki” wraz z „refleksyjnością”10 , „przekonania antydemokratyczne”11, „wyakcentowanie subiektywności”, „uczucie aliena-I cji i osamotnienia”, poczucie „ciągle obecnej groźby chaosu... w połączeniu z nastawieniem poszukiwawczym” oraz „doświadczenie panicznego przerażenia”12, szczególna forma ironii wywodząca się z „pęknięcia między jaźnią i światem”13, „świado-I mość, obserwacja i zdystansowanie”14, jak też przekonanie, że
JMdtaMi Brs&my I Jan**? McfotaH. .710 Mmc rod Narure of Moder-w mWeeWrn frradbsry James McFadane (fad.), AMnum 1990-1930, jMuhmmMmiU IW, a 23—33.
’ Dwwr Fdlmw i EM Itak, MśrOt Ctmętctma A Mamstream in
jjjigMi fuurr rrrr rrrr imh w»7.* 22. ji*
*pur Ppears. «r <*. * >-»: U* Hun łtae. .tta yM-,
j0Ę0HmlLWnwtme, tam J, Bf 5.t*73,a. WMkŁ Mik
’ Beata, «*««-.* BiMwoy. Mef Mm, o* c*. s, i4M«; ^
j-jilgi it~r Mśk t* <#iuu Jtadu tmśrmra m XX tlicie. Bodapro 1994 jj
Beebe, op. cii, s. 1071.
Harry Levia, „What Was Modemism?” (1960), w: Refrections: Essays m Comparative Literaturę, New York 1966, s. 271-95, s. 292; por. Beebe, op. cit,
I s. 1066 oraz Fokkema, Ibsch, op. cit, s. 31.
Spears, op. cii, s. 14, gdzie cytuje wstęp do antologii frróiga Howe Ltterary Modemism, Greenwich, Conn., 1967.
" Spears, op. cit., s. 20; por. także Alan Wilde, Hornom ojAssent: Modemism, Postmodemism, and the Ironie Imagmation, Bałtimore-London 1981, t 16.
n Spears, op. cit., s. 35, por. także Lionel Trilling, „On the Teachmg of Modem Literaturę”, w: Beyond Culture: Essays on Literaturę and Leaming, London 1966, s. 19 oraz John Burt Ferster Jr, Heirs to Diotrysos: Nietzschem Current m Lderary Modemism, Princeton 1981.
Beebe, op. cit., j. 1073.
Tom Gibbons, „Modemism and Reactionary Pohtłcs~, Journal of Modem Literaturę, tom 3, nr 5, 1973, s. 1140-57, %. 1150.
13 William J. Brazilł Jr, „Art and ‘The Panic Terror’”, w: Geraid Cbapple, Haas H. Scbułte (red.), The Tum qf the Century: German Literaturę and Art 1890-1915, Bonn 1981, t. 529-39, *. 531-3.
'* Wilde, op. cit., s. 3,6,9-10,16 i 41.
Fokkema, Ibsch, op. cit., %. 60.