104

104 Rozdział 9

dg i	dg2	dg„,
at,	a*!	<)x,
	dg2	dg,„
a*..	()x2	dx2
dg i	dg 2	dg,„
dx„	dx„	d*„

Plik definiujący gradient funkcji celu oraz gradient ograniczeń funkcyjnych może : mieć w tym przypadku następującą postać:

function [df,dg]=optgrad(x)

%gradient funkcji celu df i ograniczeń dg %funkcja celu f

%f= x(l)~2 + x(2)~3 + x(3)~ 4 ;    j

% ogr. równościowe    !

%g (1) =    -46    +    x(l)'"2 + x (2 ) ~2    +    x(3)~2;    j

%g(2)=    -10    +    x(1)+x(2)+x(3);    j

% ogr. nierownosciowe    }

%g(3)=    1.5    +    x(1)*x(2)-x(3);    J

%g(4)=    -10    -    x(1)*x(2);    :

%g(5)=    -35    +    2 *x(1) + 3*x(2)    +    4*x(3);

% gradient funkcji celu    ;

df =[2 *x(1) ;

3»x (.2) -'2 ;    j

4 * x i 3 i ■' 5 j ;    j

% gradient ograniczeń    funkcyjnych    ^!

dg=[2 *x(1)	1	x(2)	-x(2)	2 ;
2 *x (2 )	1	x (1)	—x (1)	3;
2 *x ( 3 )	1	-1	0	4]

return

Plik sterujący obliczeniami optymalizacyjnymi powinien definiować ograniczenia nierównościowe nakładane na zmienne optymalizowane. Wskazane jest również, aby otrzymane wyniki z optymalizacji były jasno opisane, ze wskazaniem, czy uzyskano minimum funkcji Lagrange’a, które ograniczenia zostały naruszone oraz jakie są wartości współczynników Lagrange’a. Wskazane jest, aby wyniki optymalizacji zostały zapisane w pliku tekstowym na dysku.

W przykładowym zadaniu optymalizacyjnym funkcja sterująca obliczeniami może mieć następującą postać:

function [x,lambda] = optv4

% przykład wykorzystania funkcji constr do optymalizacji % nieliniowej funkcji celu % z ograniczeniami równościowymi % i ograniczeniami nierownosciowymi