50

476 Blender. Kompendium

Simple PoF

Idea głębi ostrości na pewno jest Ci znana — spotykamy się z 1114 codziennie, a co za tym idzie, jest ona niezbędna, by oddać realizm w naszych scenach. Zapewne wiesz więc, co kryje się za tajemniczymi literkami />>/•': jest to Drptb of Field, co w języku angielskim oznacza właśnie głębię ostrości. Z kolei iVm/jJ-(ang. — prosty) określa stopień komplikacji efektu, jaki wykorzystamy. W większości scen wystarcza bowiem ta nieskomplikowana wersja, dająca nam tylko ograniczoną kontrolę nad zależnością pomiędzy odległością, silą efektu oraz szybkością, z jaką przybiera on na sile na poszczególnych obszarach (rysunek 11.107).

Rysunek powyżej przedstawia cale drzewo Nodcs służące do wykreowania interesującego nas efektu. Zanim jednak przejdę do tłumaczenia poszczególnych jego elementów, muszę powiedzieć o wymogach, jakie muszą być spełnione, by głębia ostrości mogła działać i była w pełni konfigurowalna. Przede wszystkim należy upewnić się, że włączony jest Z Pass (odpowiednie ustawienie znajdziesz w oknie Rnukr Ijtyen panelu Scm(FlO), Rendrr Bullom). Drugą rzeczą, na jaką trzeba zwrócić szczególną uwagę, jest zasięg (Limits) kamery, to on bowiem określa pełną skalę obliczeń bufora Z, a więc głębi obrazu. Jeśli limity te obejmują niepotrzebne obszary sceny, wymuszają obliczenie odległości od kamery niewidocznych obiektów lub wręcz pustej przestrzeni. Sprawia to, że część skali szarości (w której prezentowany jest bufor Z) zostaje „zużyta" na niepotrzebne obliczenia, a to z kolei utrudnia precyzyjną jej kontrolę.