5

2B$ wypowiedzi skl wypowiedź nie jest Mając na myśli

_ słów rozmowa, t

Gdy chodzi o zc stycznym sposoberr niością kontrowersj te nie czas tutaj an: Termin tekst st»

tromagnetycznej, P

analizie.

CO BADAMY?

W naszych dalszych rozważaniach idziemy zatem za definicją dyskursu bliską jego rozu mienia w pracach Michela Foucaułt.

DYSKURS - zespól zachowań językowych, których treść i forma uwarunkowane sa koncepcjami poznawczymi charakterystycznymi dla danej epoki, danego typu komunikacji, rodzaju działalności, a także praktycznymi warunkami formułowania wypowiedzi (kto mówi, do kogo, w jakim celu i w jakiej sytuacji).

Dyskurs mediów uznajemy za specyficzną formę tak właśnie rozumianego dyskursu społecznego.

DYSKURSY MEDIÓW - zespoły zachowań językowych zrealizowanych w mediach (bukowanych lub elektronicznych, tworzących wypowiedzi/zespoty wypowiedzi o przeznaczeniu publicznym, których treść i forma uwarunkowane są: stanem wiedzy i konceptami poznawczymi charakterystycznymi dla danej epoki, określonym rodzajem aktywności ludzkiej (polityka, kultura, działalność społeczna itp.j, warunkami komunikacji za pośr* -i-niciwem mediów masowych, a także praktycznymi warunkami formułowania wypowiedzi (kto się wypowiada, do kogo, w jakim cełu i w jakiej sytuacji).

O jakich dyskursach jest mowa w tej książce?

Interesuje nas zarówno dyskurs grupy (dyskurs Młodzieży Wszechpolskiej, dysku; prawniczy), instytucji (dyskurs Radia Maryja), jak i dyskursy medialne o osobach, grupach osób, instytucjach, zjawiskach, wydarzeniach. Bardziej dyskusyjne, chociaż możliwe, w) daje się badanie dyskursu w mediach charakterystycznego dla jakiejś osoby (np. dyskur Adama Michnika).

Przyglądamy się dyskursowi jako sposobowi użycia języka typowemu dla określo nej sytuacji społecznej, wymagającej użycia mediów masowych (dyskurs debaty antyabor cyjnej w mediach, dyskurs kampanii wyborczej w mediach).

Zastanawiamy się też, jak badać dyskurs jako sposób użycia języka charakterystyczny dla określonych konwencji i gatunków medialnych (dyskurs reklamy praso wej, dyskurs serwisów informacyjnych).

Nie będziemy natomiast używali tego terminu w odniesieniu do języka w użyciu; powiemy wtedy po prostu: słucham, jak mówią posłowie w Sejmie, zastanawiam się nad specyficznym językiem dzienników internelovsych.

Cdy pojawi się konieczność zwrócenia uwagi na zdarzenie komunikacyjne - jednostkowe, krótko- lub długotrwałe użycie języka przez człowieka, chcącego przekazać określone myśli i przekonania i/lub wpłynąć na słuchaczy używamy słowa wypowiedź (precyzując - zależnie od sytuacji - czy chodzi nam o przemowę, interpelację, list, komunikat urzędo wy, esej itp.). Uznajemy jednocześnie, że dyskurs przejawia się w wypowiedziach, różne