81

W miarę rozwoju wiedzy o procesach metamorficznych podziały facjaine stają się coraz bardziej skomplikowane. W ramach poszczególnych facji metamorficznych powszechnie wydzielane sa^ mniejsze jednostki zwane subfacjami. ich nazwy tworzone są_ od nazw charakterystycznych, trwałych w określonych przedziałach (zazwyczj wąskich) ciśnień i temperatur zespołów mineralnych.

Stosowane podziały dodatkowo komplikuje fakt, iż różne regiony Ziemi, odznaczają, się odmiennym stopniem geotermicznym. Powoduje to, że na równych głębokościach, czyli w warunkach podobnego obciążenia skałami nadkładu, mogą panować bardzo różne temperatury. Skały ulegające metamorfizmowi w warunkach określonego ciśnienia poddawane są zatem działaniu różnych temperatur. W związku z tym na analogicznych głębokościach odznaczających się podobnym ciśnieniem, w różnych regionach Ziemi będą panowały różne temperatury powodujące tworzenie się odmiennych zespołów mineralnych, a zatem też innych skał. Wobec tego istnieje wiele typów metamorfizmu regionalnego, wyróżnianych jako serie facji metamorficznych. Najczęściej wydzielane są następujące serie facji metamorficznych, charakteryzujące się coraz niższymi temperaturami przeobrażeń zachodzącymi przy równych ciśnieniach: typ Bosost (Centralne Pireneje), typ Abukuma (Japonia), typ wschodniopirenejski, typ północnego New Hempshire (Szkocja), typ Barrow (Szkocja) oraz typ alpejski.

W zależności od sytuacji tektonicznej metamorfizm regionalny dzieli się na dwa podstawowe rodzaje: metamorfizm zakryty (ukryty, pogrzebany) - zachodzący na dużych głębokościach podczas spokoju tektonicznego oraz metamorfizm dynamotermiczny - zachodzący w czasie ruchów tektonicznych.