CCF20090610006

\

43.Kategoria sit społecznych \pojęcie aktywizacji spo!ecznej\rozjyófspołeczności lokalnej

Siły>Rpteczne- ( H. Radliska) „to aktualnie ujawniającepw^albo ukryte (potencjalne)wartości jednostek i gaip społecznych .upzrfazeń i instytucji .dające pedagogowi społecznemu oparcie w je.|p^|5racach .jeśli zostaną one zaktywizowane i staną się czynnikami przewodnimi w przebudowie i asymilowaniu wartości

Kategorie sił społecznych :

1.    jawne (mobilizujące^kTdział^Ria , do przekształcania środowiska)

2.    ukryte (utajone^tijawniające się wanrtuacjach krytycznych , w odpowiednich warunkach , w określonycjxtl<olicznościach - gdy zabraknie sił jawnych) ;

3.    jedno^idc lub grup społecznych , urządzeń jmsKtucji - każdy człowiek może być siłą spMepżną, ponieważ w każdym tkwi pewien potencjaNnpż.liwości ; siłą społeczną mogą być

Wu rządzenia łub instytucje , które pomagają i ułatwiają pr&ę

AŻ

DflliKJtftW R-zrycDZft ęfi rpOkecz/vOs^xc/ ^r    O J⁽/20AUÓQ łlc

A KTYW IZA CJA SPOŁECZNA

proces aktywizacji- stopniowy wzrost aktywności społecznej. Takie sformułowanie wskazuje, że aktywizacja nie musi być czymś sztucznym, narzuconym, czy wręcz sterowanym. Może być związana z naturalnymi faktami społecznymi, z tym co sama społeczność, często bez głębokiej analizy, realizuje.

Przyczyną wystąpienia tego zjawiska może być próba rozwiązania konkretnych trudności, czy problemów (określenie negatywne) lub chęć ożywienia tegoż życia poprzez np. rozwój gospodarczy, czy wydarzenia kulturalne (określenie pozytywne).Jednak powyższe określenie aktywizacji koncentruje się na efekcie. Zanim wzrośnie aktywność ludzi, będą musiały zaistnieć okoliczności pozwalające na powstanie takich zjawisk.

Aktywizacja rozumiana jako proces społeczny, w którym podstawąjest zaistnienie możliwości pozytywnej zmiany w społeczności lokalnej wymaga stworzenia odpowiednich warunków:

» zewnętrznych - związane są z takimi rzeczami jak nowe rozwiązania prawne, polepszenie ogólnej sytuacji materialnej dającej np. więcej czasu wolnego * wewnętrznych - proces aktywizacji nie może zaistnieć bez odkrycia w sobie potrzeby zmiany przez same jednostki. Tutaj może powstać konieczność wkroczenia w dane środowisko animatorów z zewnątrz, w celu ukazania członkom społeczności sensu działania. Potrzebni są oni do pokonania tego, co daną społeczność paraliżuje (zacofanie, nieracjonalne nawyki, brak umiejętności społecznych i technologicznych) i nie pozwala jej zaistnieć jako różnego rodzaju wspólnocie.

Podobną typologię proponuje A. Piekara, który pisząc o programach aktywizujących, wymienia czynniki :

* subiektywne (mechanizmy osobowości, postawy, tradycja)

o obiektywne (brak czasu na "dojrzewanie" projektu, trudność w dotarciu do wszystkich zainteresowanych).

Założenia socjopsychologiczne powstania ruchu w społeczności najlepiej ujmuje Z. Wierzbicki:

£

zmiany powinny dokonywać się wysiłkiem samej Bez własnego wkładu pracy działaniom brał. jest

społeczności.

autentyczności.