CCF20090831079

134 Świadomość

że jest prostym odniesieniem się do siebie samej — pozostawia wszystkie inne w spokoju i jej stosunek do nich polega tylko na obojętnym „także¹¹. To „także" jest więc samo czystą ogóhrością,. albo__jmędium, jest rzeczowością (Dingheit), która je wszystkie we wskazany wyżej sposób zespala.

To, do czego dotychczas doszliśmy, ukazało nam i rozwinęło tymczasem tylko charakterystykę pozytywnej ogólności. Istnieje jednak jeszcze jedna strona, która także musi być uwzględniona. Chodzi mianowicie o to, że gdyby owe mnogie określone własności były w stosunku do siebie całkowicie obojętne i każda z nich odnosiła się wyłącznie tylko do siebie samej, nie byłyby one własnościami określonymi — ponieważ są one określone tylko o tyle, o ile się od siebie różnią : i odnoszą się do siebie nawzajem jako przeciwstawne. Jako przeciwstawne nie mogą one znajdować się razem w prostej jedni swego medium, która jest dla nich czymś równie istotnym jak negacja ¹. Rozróżnianie 92 własności, o ile nie jest to rozróżnianie obojętne, lecz takie, które wyłącza i neguje to, co inne — wychodzi r więc poza zakres prostego medium; dlatego też to } proste medium nie jest jedynie jakimś „także“, jakąś ; obojętną jednią, lecz także czymś jednym (Eins), jednią I wyłączającą. — Jedno (das Eins) jest momentem negacji \ jako coś, co w sposób prosty odnosi się samo do siebie, ; wyłączając wszystko inne i dzięki czemu rzeczowość i (Dingheit) jest określona jako rzecz (Ding ²). Własność

zawiera w sobie negację jako określoność, która bezpośrednio stanowi jedno (eins ist) z bezpośredniością bytu, j bezpośredniością, która dzięki tej swej jedności (Einheit) j z negacją jest czymś ogólnym; natomiast czymś jednym/; (Eins) jest negacja jako uwolniona od jedności (Einheit) • ze swoim przeciwieństwem i jako istniejąca sama w so-/ bie i dla siebie.

Wszystkie te momenty razem dają nam w sumie rzecz jako prawdę postrzeżenia (das Wahre der Wahr-nehmung)_} zakończoną o tyle, o ile jest to konieczne dla naszych obecnych rozważań. Rzecz jest: a) obojętną, bierną ogólnością, owym „także“ wielu własności . albo raczej wielu materii³; [3) negacją pojętą rów-: nież jako coś prostego, czyli „jedno^K (das Eins) — wy- j. łączenie własności przeciwstawnych, i y) samą wielością j własności, stosunkiem pierwszych dwóch momentów ; do siebie, negacją, która w swym odniesieniu dó' elementu obojętnego okazuje się mnogością różnic: punkt jednostkowości w medium, w którym różnice te istnieją, promieniujący w wielość. Jako należące do obojętnego medium różnice te są czymś ogólnym, odnoszą się wyłącznie do siebie samych i nie oddziałują wzajemnie na siebie; a zarazem, jako należące do jedni negatywnej, wyłączają się, przy czym ten ich stosunek przeciwstawności zawarty jest w sposób konieczny we własnościach, które usunięte zostały z tego,. co stanowi ich „takie¹¹. Zmysłowa ogólność, czyli bezpośrednia ^dx^oić bjX\i_ i momentu negatywnego, do-piero wtedy_staje sie własnością, kiedy „Jedno" i czysta ogólność zostały z niej wyprowadzone, od siebie od-

1

Prosta jednia zniosłaby bowiem ich przeciwieństwo (icb wzajemną negację) i tym samym ich określoność.

2

Jest określona jako rzecz — ais Ding bestimmt ist. Ściślej mówiąc otrzymuje określoność! rzeczy; z nieokreślonej „Dingheit" staje się „Ding".

3

Materie (Materien.) — są to tzw. we współczesnej Heglowi fizyce „materie wolne" (materia cieplna, elektryczna, magnetyczna). Hegel — Fenomenologia ducha    11