CCF20090831117

210 Sdmcwkiza

nuje się jednak w swym doświadczeniu o samoistności przedmiotu. Pożądanie oraz pewność samej siebie, osiągnięta dzięki zaspokojeniu pożądania, zależne są od przedmiotu, albowiem pewność ta została uzyskana dzięki zniesieniu tego, co inne; aby zaś zniesienie mogło mieć miejsce, musi istnieć również to „inne", które . zostaje zniesione. Samowiedza nie może więc dopro-! wadzić do zniesienia samoistności przedmiotu przez ' swój negatywny stosunek do niego; raczej stwarza gó i ciągle na nowo, a wraz z nim również i pożądanie, j Istotą_ pożądania jest w gruncie rżeczy^coś, co „innc“ i niż samowiedza; przez uczynienie tego doświadczenia ta prawda zaistniała również dla śamówiędzy ¹. Ale ¹ z drugiej strony samowiedza jest zarazem czymś absolutnym dla siebie, i jest tym tylko dzięki zniesieniu j przedmiotu. Toteż zniesienie przedmiotu musi stać się j dla piej źródłem zadowolenia, ponieważ w' zniesieniu ^!. tym wyraża^sięprawda ². Ze względu na samoistność przedmiotu osiągnięcie tego zadowolenia przez samo-wiedzę jest możliwe tylko wtedy, kiedy przedmiot sam na sobie tej negacji dokona. Przedmiot zaś musi dokonać na sobie negacji samego siebie, ponieważ sam w sobie jest negatywnością i dla tego, co inne, musi być tym, czym jest. Ale jeżeli przedmiot jest sam w sobie negacją, a jednocześnie czymś samoistnym — to jest on świadomością. Jeśli zaś chodzi o to życie, które jest przedmiotem pożądania, to jego negacja zawiera

się albo w tym, co jest inne, mianowicie w pożądaniu, albo jest określonością w stosunku do jakiejś innej obojętnej postaci, albo występuje jako ogólna nieorganiczna przyroda tego życia. Ta zaś ogólna samoistna natura, w której negacja występuje jako negacja absolutna — to rodzaj jako taki, czyli jako samowiedza. Samowiedza osiąga swoje zaspokojenie tylko w jakiejś innej samowiedzy. i-Następujące trzy momenty dają dopiero zakończone pojęcie samowiedzy: (a) Czyste niezróżnicowane Ja jest jej pierwszym bezpośrednim przedmiotem, (b) Ta bezpośredniość okazuje się jednak sama absolutnym zapośredniczeniem; istnieje ona tylko jako zniesienie samodzielnego przedmiotu, czyli okazuje się'^poząda-j nieml Zaspokojenie pożądania jest wprawdzie refleksji sarno wiedzy skierowaną ku sobie samej, czyli pewnością, którą, staja się prawdą, ale (c) prawda tej pewności okazuje się raczej podwojoną refleksją, podwojeniem samowiedzy. Samowiedza jest teraz dla świadomości przedmiotem, który w sobie samym zakłada swój in-nobyt, czyli różnicę jako coś, co jest niczym, a który [mimo to] jest czymś samoistnym. Wprawdzie odróżniona, tylko tyjąca postać znosi w procesie samego życia także swoją samoistność, ąie wraz ze zniesieniem tego, co stanowi jej różnicę, przestaje być tym, czym jest. Przedmiot samowiedzy natomiast pozostaje czymś samoistnym również we własnej negacji samego siebie. I dlatego przedmiot ten jest dla siebie samego rodzajem, jest ogólną płynnością w swojej właściwości czegoś odrębnego —jest żyjącą samowiedzą.

Jest to samowiedza, ale dla samowiedzy. Dopiero dzięki temu istnieje ona faktycznie, ponieważ dopiero teraz zaistniała dla niej jej własna jedność w jej innobycie. które jest przedmiotem jej pojęcia, w istocie

1

Samowiedza dowiaduje się, że jest uwarunkowana przez przedmiot, który ona neguje, że zniesienie przedmiotu jest dla niej czymś niemożliwym.

•    ² Samowiedza różni się bowiem tym od dotychczasowych form

2

świadomości, że przedmiotem, tym, co inne, jest .ona sama; prawdą

j przedmiotu jest więc jego zniesienie jako tego, co inne.

I

i

i