DSC01090 (2)

sandrowi unormowanie stosunków z Moskwą, w związku z tym starał się o ujednolicenie polityki zewnętrznej Polski i Węgier.

Stanowisko Władysława i Węgrów podczas niefortunnej wyprawy bukowińskiej 1497 r. pokrzyżowało starania Olbrachta. Niemniej zainicjował on w latach 1498-1500 wiele akcji dyplomatycznych mających dowieść solidarności państw jagiellońskich wobec Europy, jak np. poselstwa polsko-węgierskie na sejmy Rzeszy w latach 1498.1499,1500, a przez traktaty z Węgrami starał się usunąć źródło konfliktów w sprawie mołdawskiej, rezygnując nawet z polskich praw zwierzchni-czych. Ukoronowaniem tych usiłowań było zawarcie w 1500 r. wspólnego przymierza Jagiellonów z Francją przeciw Habsburgom, które mimo nikłych następstw stanowiło jednak manifestację jedności państw jagiellońskich.

Śmierć Olbrachta w 1501 r. spowodowała, że rozeszły się drogi polityczne PoMri oraz Czech i Węgier. Za czasów Aleksandra państwo polsko-litewskie, uwikłane w trudne walki z Moskwą, zrezygnowało całkowicie z aktywności politycznej na Węgrzech, a co eor-