^Stabilizacyjne oddziaływanie polityki podatkowej wynika z fakai, to w*j T koić dochodów bud2etowychNnig jest nię/alcżna od sytuacji gospodarczej fls I przypadku podatków, automatyczna stabilizacja koniunktury wiąte tlę z pop. 1 sywnic skonstruowanymi skalami podatkowymi, elastycznie reagującymi ^ zmiany dochodów podatników, wywołane /mionami ich aktywności gospodarczej I pod wpływem wrfiaó w cyklu koniunkturalnym. W warunkach spadku konionk*. | ry-ezego wyrazem są min. malejące dochody-progresja podatkowa BIMejna ' ciężar opodatkowania, praeawdźlalając nadmiernemu tiPMkoyl pflpylft dtofc kcji i zatrudnienia. W WMfinKaclfńidńłicmcj ckspunsji gospodarc/cj. kiedy do, ! chody rosną szybko, powoduje wyhamowanie popytu i nadmiernie „pr/egr/anef I Koniunktury.
J Podobnie działa system zasiłków dla bezrobotnych. Utrata pracy oznaca ąutonutyi/ju- uzyskanie zasiłku, podjęcie pracy zaś - pozbawienie prawa do j^) pobierania W ten sposób zasiłki dla bezrobotnych stają się narzędziem tworzean lub (edukowania popytu w zależności od sytuacji na ryuktt pracy.
Podstawową zaletą automatycznych stabilizatorów koniunktury jest am czynny charakter autompt^aiejstBbilizacji, wynikający stąd, że uruchomienie jej J mechanizmów nie musi wynikać z decyzji władz, ani być ooffrzedzoncroatrm- I nięciem, czy zakłócenie w gospodarce jest na tyle silne, by władze musiały I zareagować, co upodabnia automatyczną stabilizację do naturalnych mrrhmi 1 zmów rynkowych. Zaletą jest też szybkość reagowania na zmiany sytuacji gayo- I darczcj oraz eliminacja opóźnień związanych z wprowadzaniem Środków polityki aktywnej, co znacznie zwiększa możliwości przyspieszenia budżetowej reakcji n» I cykliczne wahania koniunktury.
ypbok zalet, automatyczne stabilizatory mają reź liczne słabo&rZasadnkzą I jetuwchaniczny eharakteriPłl reakejhni zmiany popytu. Generują one bowiem I impulsy stabilizujące niezależnie od fazy cyklu koniunkturalnego. Fraciwdzała ją zakłóceniom równowagi i wahaniom cyklicznym, hamując zarówno wzrost j* I i spadek popytu; ich zudaniem jest obrona „wyjściowych" rozmiarów popyta I Utrudniują jednak przywracanie równowagi w przypadku jej naruszenia, gdyż tur jworzą nowego popytu, hamując tylko spadek istniejącego. W odniesieniu *> I ęospodtoW wykazującej tendencjo wzrostowe osłabiają fc tendencje, poniewsł hamują wzrost popytu wywołany nie tylko czynnikami koniunkturalnymi, ket także mieszczącymi się w normalnej ścieżce wzrostu gospodarczego. Bezradno st I również wobec zakłóceń natury strukturalnej^.
SbZob.l. KropiwnkU, op,cli~ s. 276 oraz K. Mwfcowłki, op ett. i. 82.
///////*łitttf * ii i »5
110