DSCN0707

3 - PARADYGMAT WSPIERANIA

Jednak w rzeczywistości, pomimo prób wspierania osób niepełnosprawnych, większość z nich pozostawała w klasach i szkołach specjalnych, czy domach i zakładach chronionych.

W odpowiedzi na tę nieskuteczność wspierania, w latach 80. XX w. pojawiła się koncepcja włączenia, która zmierzała do wspólnego funkcjonowania wszystkich osób (pełno- i niepełnosprawnych) w środowisku społecznym obejmującym szkoły, ośrodki rekreacji i wypoczynku oraz kluby osiedlowe, bez względu na to, jak „inność" wynikająca z niepełnosprawności mogłaby być postrzegana przez otoczenie