Częstotliwość dolna fdcl związana z pojemnością sprzęgającą C,
Schemat układu umożliwiającego wyznaczenie częstotliwości dolnej fdC[ przedstawiono na rys. 4.7.
Rys. 4.7. Wyznaczenie fdcx
1
Rys. 4.8. Wyznaczenie fdC2
Częstotliwość dolna fdC2 związana z pojemnością sprzęgającą C2
Schemat układu umożliwiającego wyznaczenie częstotliwości dolnej fdcl
przedstawiono na rys. 4.8.
1
dC2
2 71
Częstotliwość dolna fdCE związana z pojemnością CE
Schemat układu umożliwiającego wyznaczenie częstotliwości dolnej fdCE przedstawiono na rys. 4.9.
rb'e +
1
^ n ^CE^E
h2U + 1
OBLICZENIE GÓRNEJ CZĘSTOTLIWOŚCI GRANICZNEJ f
W schemacie zastępczym (rys. 4.5) uwzględnia się wszystkie reaktancje, przy czym reaktancje Xcl, Xc2, XCE mają bardzo małą wartość i zastępowane są zwarciami. Tak zmodyfikowany schemat (rys. 4.10) posłuży do określenia górnej częstotliwości granicznej układu. Dominującą rolę odgrywają tu reaktancje pojemności tranzystora modelujące procesy gromadzenia ładunku w tranzystorze. Częstotliwość górną będziemy wyznaczać na podstawie sta-
Rys. 4.10. Schemat zastępczy dla zakresu dużych częstotliwości
łych czasowych, a nie transmitancji układu, gdyż jest to najprostszy i najłatwiejszy sposób. Ze względu na to, że wyznaczenie stałej czasowej na podstawie takiego schematu nie jest łatwe, postaramy się przekształcić pojemność. CJc. Skorzystamy z tzw. efektu Millera, w celu wyznaczenia takich pojemności Cm dołączonej do wejścia i Cm dołączonej do wyjścia, które są równoważne pojemności Cjc. Mamy więc:
1
8mRL
Ponieważ Cm ~ Cjc (a Cjc jest bardzo mała), drugi biegun charakterystyki wprowadzany przez Cm będzie leżał znacznie wyżej niż pierwszy wprowadzany przez CW1 i Ce od strony wejścia. Dlatego też nie będziemy zajmować się wpływem drugiego bieguna i pominiemy w schemacie Cm (patrz rys. 4.11).
Rys. 4.11. Schemat układu po zamianie pojemności C^ na CM1 i
69