img049

190 Antologia

55

Kiedy już spoczniesz, umarła, skończy się pamięć o tobie,

Nie wzbudzisz nigdy tęsknoty w nikim, bo obce ci róże Z Pierii, i w domu Hadesa tak samo nie dostrzegana —

Stąd uleciawszy — z marnymi będziesz się snuła cieniami.

Przełożył Jerzy Danielewicz

Lecz ty, Dike, nałóż sobie rozkoszne wieńce na włosy Uplótłszy łodyżki kopru drobnymi swoimi dłońmi.

Bo i Charyty szczęśliwe

na to, co zdobne kwiatami,

Wolą spoglądać — od dziewcząt bez kwiatów wzrok odwracają.

Przełożył Jerzy Danielewicz

94

Doprawdy nic chcę żyć więcej; Płakała bardzo odchodząc ode mnie

Fr. 55

Homcrycki motyw nieśmiertelności, jaką zapewnia poezja, wszedł na trwałe do liryki antycznej (Teognis, Ibykos, Pindar); najbardziej znany jest w sformułowaniu Horacego (Pieśni III 30): Non omni.s moriar — „Nic wszystek umrę”, w. 3 Pieria — kraina w Macedonii, legendarna siedziba Muz.

Fr 81

w. 1 Dike — dziewczyna z otoczenia Safony.

w. 3 Charyty — greckie boginie wdzięku, rzymskie Gracje.

Fr. 94

Wspomnienie chwil pożegnania z wychowanką, znakomicie oddające atmosferę domu Safony.

Safona

PrzelotyI Jerzy Danielewicz

I takie wyrzekła słowa:

„O jakże nasz los jest ciężki, s Safo, opuszczam cię wbrew mojej woli”.

Taką jej dałam odpowiedź:

„Żegnaj, idź, o mnie pamiętaj.

Wiesz, ile od nas doznałaś dobrego.

A jeśli już nie pamiętasz,

10 Chcę ci.......przypomnieć

........i piękne przeżyłyśmy chwile.

Bo wiele wieńców z fiołków I róż, [i krokusów] razem ...........składałaś tu u mnie,

15 I wiele wianków plecionych Na gładką swoją szyję Uwitych z kwiecia tutaj nałożyłaś.

I wonnym olejkiem często,

Kosztownym...........

20 Się namaszczałaś, prawdziwie królewskim.

Na łoża miękkim posłaniu

Delikatnych...........

Gasiłaś gorące pragnienie.......

I nie było żadnego.......

25 Ani świątyni............

Gdziekolwiek, nigdy nas tam nic zabrakło.

Ni gaju........tańca

...........dźwięku

95

Gongyla

Fr. 95

Hermes przywoływany jest w tym fragmencie jako przewodnik odprowadzający ^: zmarłych do Hadesu.