IMG�03

62 LUJOM HtANDIUO

OJCIEC

Jak to? Prwprflifaml Przecież właśnie dlatego, że jesteś taki..*

SYN

x gwałtownym rozdrażnieniem

A skęd ty wiesz* Jaki Jestem? Kiedyż troszczyłeś się o mnie?

OJCIEC

Przyznaję! Przyznaję! Czy to Jednak nie stwarza także sytuacji? To twoje trzymanie się z dała* tak okrutne dla mnie, dla twojej matki* która* wróciwszy do domu, widii cię właściwie po raz pierwszy* już dojrzałym, a nie zna ciebie# chociaż wie. że jesteś Jej synem...

Do Dyrektora, wskazując na Matkę Proszę, niech pan spojrzy# płacze!

PASIERBICA tupiąc ze złości nogą

Jak głupia!

OJCIEC

szybko wskazując Ją Dyrektorowi A ona. jak wiadomo, nie znosi tego!

Znowu zwracając się do Syna

Mówi. że nie wchodzi w rachubę* gdy tymczasem on jest podstawę niemal całej akcji! Niech pan spojrzy na tego chłopca, który cięgle trzyma się matki, wystraszony, upokorzony... To przez niego jest taki! Jego położenie jest może najprzykrzejsze: biedaczek czuje się bardziej obcy niż inni i dręczy go przeświadczenie, że przyjęto go do domu tylko z litości.

Poutnle

We wszystkim podobny do ojca! Pokorny* milczęcy...

DYREKTOR

Nie powiem# żeby byl ladnyl Nie me pen pojecie, ile kłopotu sprawiają nem ne scenie chłopcy w tym wieku.

OJCIEC

Och, wie pan, od razu przestanie on sprawiać panu kio poL Ta dziewczynka także, bo ona pierwsza odchodzi...

DYREKTOR

Doskonale! Zapewniam pana, że to wszystko interesuje mnie, bardzo żywo mnie interesuje. Czuję, że jest w tym temat do wspaniałego dramatul

PASIERBICA wtrącając się

Z taką Postacią, jak ja!

OJCIEC

odsuwając Ją, niespokojny o decyzję Dyrektora Ty bądź cicho!

DYREKTOR

ciągnie dalej, nie zwalając na przerwę Temat nowy, tak...

OJCIEC

Najzupełniej nowy, proszę pana!

DYREKTOR

Swoją drogą, trzeba dużej odwagi, żeby przyjść i wystąpić z nim tak przede mną...

OJCIEC

Pan rozumie: my, zrodzeni dla sceny...

DYREKTOR

Państwo tworzycie trupę amatorską?

to — BN U/IU L. Pirandello: Wybór dramatów