I w odmianach czasu smak jest 18

STANISŁAW GROCHOWSKI (1542—1612)

Urodził się na Mazowszu jako syn Piotra, noszącego pierwotnie nazwisko Wierzbowski. Od wsi Grochy na Podlasiu rodzina poety przyjęła, nazwisko Grochowscy. Uczęszczał do szkoły jezuitów w Pułtusku. Korzystał z pomocy finansowej Jakuba Uchańskiego. W 1571 r. należał do grona słuchaczy wykładów Jakuba Wujka. Ok. 1577 r. został kanonikiem uniejowskim, później kaliskim i łowickim. W 1595 r. pełnił funkcje proboszcza w Czersku. W 1600 r. miał głośny proces z powodu paszkwilu Babie koło. Ok. 1601 r. został kustoszem kruszwickim. Pod opieką biskupa Bernarda Maciejowskiego przebywał w Krakowie. Przeniósł się następnie do wioski Małe Piecki. Zmarł 30 stycznia 1612 r. w Krakowie.

W 1588 r. w Krakowie ukazały się w druku Kalliopea stowieńska Zygmuntowi III i Pieśni Kaltiopy słowieńskiej na teraźniejsze pod Byczyną zwycięstw. W 1598 r. poeta wydał w Krakowie tłumaczone z łaciny Hymny kościelne. Cokolwiek się ich w brewiarzach teraźniejszych znajduje i niektóre insze. W 1600 r. napisał paszkwil Babie koło, którego tytuł właściwy brzmi O nominacie krakowskim po śmierci ks. Radziwiłła kard. na sejmie warszawskim w r. 1600. Ważne znaczenie clła poezji polskiej miały tłumaczone przez Grochowskiego wiersze Jakuba Pontanusa: Wity darz abo Kwiatki lymów duchownych o dziecięciu P. Jezusie (Kraków 1607), swobodna parafraza księgi pierwszej Floridorum libri ocla (De pu-ero) z 1595 r. Był też autorem licznych wierszy okolicznościowy cli.