kpiup0076

I. Wytyczne do konstruowania przyrządów precyzyjnych 60

-    tak kształtować obudowy i szkielety, aby —jeśli jest konieczna obróbka płaszczyzn i otworów — można było obrobić je z jednej strony (bowiem do obróbki z większej liczby stron jest wymagane kilkakrotne zamocowanie na obrabiarce) i aby liczba różnych średnic otworów i narzędzi była możliwie mała; jeśli przewiduje się do ich obróbki zastosowanie obrabiarki zespolonej, obudowę lub szkielet należy tak ukształtować, aby umożliwiona była obróbka na takiej obrabiarce;

-    nie umieszczać zbyt blisko siebie otworów, które mają być wiercone w uchwytach wiertarskich, ani ich osi nie krzyżować, bowiem ich wiercenie trzeba wtedy przeprowadzać w oddzielnych uchwytach i operacjach, co powoduje podwyższenie kosztów (rys. 1.62).

Rys. 1.63. Powierzchnie kształtowe przy produkcji maloseryjnej i jednostkowej: a) źle, b) dobrze

a) J '	7
^f/////////ZA ■ u
—	i
V7777777777777
ź / / \	/ /

) i T	7 7
'////////Z/7777?
—	_i_
///////. ///\ n
/ /	/

Rys. 1.62. Otwory wiercone w uchwycie wiertarskim: a) źle, b) dobrze

W produkcji maloseryjnej i jednostkowej, oprócz stosowania się do ogólnych wytycznych podanych na początku p. 5, należy:

-    unikać powierzchni krzywoliniowych, do których wykonania są wymagane specjalne narzędzia (frezy, noże kształtowe), i tak je kształtować, aby można było obrobić je narzędziami znormalizowanymi (rys. 1.63);

-    unikać płaszczyzn skośnych względem powierzchni bazowych, a tym bardziej otworów wykonywanych na takich powierzchniach, bowiem ich wykonanie bez specjalnego oprzyrządowania jest trudne i kosztowne (rys. 1.64);

Rys. 1.64

Usytuowanie powierzchni: a) źle — powierzchnia skośna, otwory o różnych średnicach; b) dobrze — otwory o jednakowych średnicach

-    w półfabrykatach mało dokładnych (np. odlewach piaskowych) oddzielić od siebie powierzchnie obrabiane i nieobrabiane (rys. 1.65), tak aby pozostały wystarczające naddatki na obróbkę;

-    oddzielić od siebie powierzchnie obrabiane kilkoma narzędziami w kilku zamocowaniach, aby uniknąć wystawania lub zagłębiania się jednej w drugą (rys. 1.66).