Wycinkowość a całościowość:
Stopień, w jakim dopuszczamy innych do obszarów naszego życia:
• czy wycinkowo, czyli tylko obszaru związanego z określoną rolą społeczną (np. rola zawodowa),
• czy całościowo, czyli do kontekstów społecznych związanych z określonymi rolami (np. jednocześnie rodzina, praca zawodowa, życie towarzyskie).
Osiąganie a przypisywanie statusu:
• Przyznawanie statusu ludziom na podstawie ich osiągnięć i włożonego w to wysiłku lub przypisanie statusu z uwagi na wiek, przynależność klasową, płeć, wykształcenie, zawód, koneksje;
• Status przypisany odzwierciedla wewnętrzną wartość człowieka, a status osiągany jego ostatnie, najnowsze osiągnięcia.
Stosunek do czasu:
• działania zorganizowane sekwencyjnie
^czas należy traktować jako ciąg pojedynczych, następujących po sobie zdarzeń - wszystko ma swój czas i miejsce
• działania zorganizowane synchronicznie ®”równoległe wykonywanie czynności
Stosunek do czasu:
-Kultura amerykańska Wszelkie spóźnienia są odbierane, jako brak szacunku, niezdyscyplinowanie i nieuprzejmość. Czas jest traktowany, jako zasób, o który należy dbać i skutecznie nim rozporządzać. Umawiane spotkania są rzadko przekładane, a jeśli trwają, to ich przerywanie jest spostrzegane jako niegrzeczne i nieeleganckie. Oczekuje się także, że poświęcenie zaplanowanego czasu przyniesie zamierzone rezultaty.
- Kultura polska Częste i poważne spóźnienia są dość częste, szczególnie wśród osób o wyższym statusie. Przekładanie terminów spotkań czy zmiany harmonogramów są zdarzeniami dość powszechnymi. Także ich przerywanie oraz przedłużanie nie jest rzadkością.
Stosunek do otoczenia, czyli postawa wobec przyrody:
Kultury wewnątrzsterowne: — ‘ ■rok!
ludzie mogą i powinni kontrolować przyrodę, skłonność do rywalizacji,
+■ konflikt i opór są utożsamiane z istnieniem przekonań.
Kultury zewnątrzsterowne: ~ Ol JO-
“► człowiek jest częścią przyrody i musi się podporządkować jej prawom oraz działającym w niej siłom, skłonność do kompromisów i zachowania pokoju.
c) Kultury wysoko- i niskokontekstowe Edward T. Hall
Kontekst: stopień wykorzystania symboli, znaków, przenośni oraz powiedzeń mających pewne znaczenie dla określonej kultury (społeczeństwa)
♦ Kultury niskokontekstowe: znaczna przewaga elementu werbalnego nad pozostałymi czynnikami procesu komunikowania.
• Kultury wysokokontekstowe: przekaz zawarty jest w całym pakiecie komunikacyjnym (przekaz werbalny i niewerbalny, kontekst sytuacyjny i kulturowy).
Wysoki 't' Japonia kraje arabskie, kraje lantyno-amerykańskie ■4'
Kontekst
is Kraje śródziemno-morskie Wielka Brytania USA
4^ Niski kontekst
/f>‘ Kraje skandynawskie Niemcy