Skan 140727 (7)

Wycinkowość a całosciowość:

Stopień, w jakim dopuszczamy innych do obszarów naszego życia:

«    czy wycinkowo, czyli tylko obszaru związanego z określoną rolą społeczną (np. rola zawodowa),

*    czy całościowo, czyli do kontekstów społecznych związanych z określonymi rolami (np. jednocześnie rodzina, praca zawodowa,

życie towarzyskie).

Osiąganie a przypisywanie statusu:

•    Przyznawanie statusu ludziom na podstawie ich osiągnięć i włożonego w to wysiłku lub przypisanie statusu z uwagi na wiek, przynależność klasową, płeć, wykształcenie, zawód, koneksje;

•    Status przypisany odzwierciedla wewnętrzną wartość człowieka, a status osiągany jego ostatnie, najnowsze osiągnięcia.

Stosunek do czasu:

•    działania zorganizowane sekwencyjnie

^czas należy traktować jako ciąg pojedynczych, następujących po sobie zdarzeń - wszystko ma swój czas i miejsce

•    działania zorganizowane synchronicznie ^równoległe wykonywanie czynności

Stosunek do czasu:

-Kultura amerykańska Wszelkie spóźnienia są odbierane, jako brak szacunku, niezdyscyplinowanie i nieuprzejmość. Czas jest traktowany, jako zasób, o który należy dbać i skutecznie nim rozporządzać. Umawiane spotkania są rzadko przekładane, a jeśli trwają, to ich przerywanie jest spostrzegane jako niegrzeczne i nieeleganckie. Oczekuje się także, że poświęcenie zaplanowanego czasu przyniesie zamierzone rezultaty.

- Kultura polska Częste i poważne spóźnienia są dość częste, szczególnie wśród osób o wyższym statusie. Przekładanie terminów spotkań czy zmiany harmonogramów są zdarzeniami dość powszechnymi. Także ich przerywanie oraz przedłużanie nie jest rzadkością.

Stosunek do otoczenia, czyli postawa wobec przyrody:

Kultury wewnątrzsterowne: — Ór ttfC U    £

ludzie mogą i powinni kontrolować przyrodę, skłonność do rywalizacji,

konflikt i opór są utożsamiane z istnieniem przekonań.

Kultury zewnątrzsterowne: “    Ot>jC^A

-► człowiek jest częścią przyrody i musi się podporządkować jej prawom oraz działającym w niej siłom, skłonność do kompromisów i zachowania pokoju.

c) Kultury wysoko- i niskokontekstowe Edward T. Hall

Kontekst: stopień wykorzystania symboli, znaków, przenośni oraz powiedzeń mających pewne znaczenie dla określonej kultury (społeczeństwa)

*    Kultury niskokontekstowe: znaczna przewaga elementu werbalnego nad pozostałymi czynnikami procesu komunikowania.

•    Kultury wysokokontekstowe: przekaz zawarty jest w całym pakiecie komunikacyjnym (przekaz werbalny i niewerbalny, kontekst sytuacyjny i kulturowy).

Wysoki "t" Japonia kraje arabskie, kraje lantyno-amerykańskie 4' Kontekst

i^s‘ Kraje śródziemno-morskie Wielka Brytania USA    4'

4- Niski kontekst

i" Kraje skandynawskie Niemcy