nagrobki4

84 ZBIGNIEW MORSZTYN

Gościu, proszę cię, nim w też podejdziesz podwoje, Utni łeb Kozakowi, skrop krwią kości moje.

DZIADOWI SWEMU

Tu wielki Patryjarcha, tu mąż doskonały Wygląda okazania onej wiecznej chwały.

One-ć to wdzięczne drzewo, co z swego korzenia Tak wielkie w Domu Bożym puściło szczepienia ⁵1 choć już samo uschło, jednak jako owa

Kwitnie w potomkach swoich laska Aronowa.

STRYJOWI SWEMU, SAMUELOWI MORSTYNOWI, OD OJCA SWEGO JEDNYM SŁOWEM PRZEKLĘTEMU

Tu leżę jednym słowem ojcowskim zabity,

Nie pomógł mi już potym jego płacz obfity.

w. 3 nim w też podejdziesz podwoje — nim sam zginiesz, w. 4 M: łep; W: łeb.

DZIADOWI SWEMU

W W tytuł: Dziadowi swemu, star (oście) filipowskiemu. Tytuł: Adresat — Krzysztof Morsztyn, działacz zborowy ariański i znakomity patriarcha rodu; por. Wstęp, rozdz. I. Ów Krzysztof Morsztyn, syn Krzysztofa, też starosty filipowskiego, zmarł w r. 1642.

w. 4 W: Tak wiele.

w. 6 Aron (Aaron) — patriarcha biblijny, starszy brat Mojżesza, wyprowadził wraz z nim Żydów z niewoli egipskiej. Laska Aronowa — według Biblii (Księga Liczb 17) — wypuściła pączki, zakwitła i zaowocowała, co było znakiem szczególnej łaski Bożej (czczona była przez Izraelitów jako świętość).

STRYJOWI SWEMU, SAMUELOWI MORSTYNOWI...

W W tytuł: Stryjowi swemu od ojca jednym słowem przeklętemu.

Panie, jesli-ć tak wiele jednym słowem sprawił, Pomnisz i na te, co mi nimi błogosławił.

STRYJOWI DRUGIEMU, STEFANOWI MORSTYNOWI

Prawy dziedzic ojcowskich cnót i majętności Tu zostawił zewłoki swojej śmiertelności,

A sam do nieba poszedł. Dzieci, jeśli chcecie Za ojcem? Także żyjcie jak i on na świecie!

RODZICOWI SWEMU

Tu rownego pobożnym pradziadom ojczyca Ciało troskliwe dzieci zagrzebły rodzica, Lecz i tego niedługie do górnej dziedziny, Kiedy już duch wyleciał, będą przenosiny.

Tytuł: Samuel Morsztyn zmarł młodo i bezpotomnie, zapewne śmiercią nagłą, w. 4 W: Pomni.

STRYJOWI DRUGIEMU, STEFANOWI MORSTYNOWI

W W tytuł: Drugiemu stryjowi.

Tytuł: Stefan Morsztyn, którego córkę Katarzynę ok. r. 1648 poślubił Wacław Potocki, zmarł w r. 1653. w. 4 W: jako on.

RODZICOWI SWEMU

W M brak tego wiersza.

Tytuł: Ojciec poety, Jerzy Morsztyn, żył jeszcze w październiku 1655.

w. 3—4 Aluzja do przyszłego (według Pisma św.) zmartwychwstania ciał na Sąd Ostateczny.

B. N. 1/215 (Zb. Morsztyn: Wybór wierszy) — 13