Obraz

Duch krecik

Piotruś był już dużym chłopcom. Chodził do przedszkola i to do najstarszej grupy. Miał .starszego o dwa lata brata Tomica. Mieszkali w małym domku z rodzica-mi, których bardzo kochali, na jednym z osiedli, jakich JomI bardzo wiele w każdym miećcie. W swoim pokoju, który dzielił z bratem, miał Piotruś kolekcję wspania łych samochodów. Był bardzo dumny z tego powodu. Posiadał auta wyścigowe, osolłowe, ciężarowe, z przyczepami i bez, karetki, wozy strażackie i jeszcze wiele innych. Bardzo lubił się nimi bawić, ale zabawki, choćby najpiękniejsze, nie zastąpił) przyjaciela, jakim może być małe zwierzątko. Marzył o piesku, który by zawsze dotrzymywał mu towarzystwa, chodził na spacery, bawił się. Ach, jakby to było cudownie biegać, majije takiego towarzysza! Kolega z przedszkola miał jamniczka, z którym często wychodził na spacery, ale nie pozwalał go nawet pogłaskać, jakby bał się, że pies pokocha kogoś innego. Piotruś tak bardzo pragnął pieska, obojętnie jakiego, nawet kundelka, brzydkiego, ale własnego. Bardzo by go kochał. Ale nie, to było niemożliwe. Westchnij! ciężko. Mama zdecydowanie zabraniała kupna psa. Próbował namówić tatę, ale i on był temu przeciwny. Zni-k;jd pomocy. Brat miał swoje rybki, a on nic.