P1010505

3sST Dydaktyka kształcenia ogólnego

3sST Dydaktyka kształcenia ogólnego

cechy telewizyjnego programu dydaktycznego

do Środków automatyzujących uczenie się należą maszyny dydaktyczne, gabinety językowe i komputery

rodzaje maszyn dydaktycznych

laboratoria Językowe usprawniają naukę języka obcego

widy lub gramowidy (płytowidy) połączone z telewizorem. Telewizja kasetowa znajduje coraz większe zastosowanie w procesie kształcenia choćby z tego względu, że telewizory z wbudowanymi magnetowidami ułatwiają ich obsługę. Ponadto posługując się kasetą, można wielokrotnie powtarzać, sterować fragmentami itp.

Istotę telewizji dydaktycznej stanowi telewizyjny program dydaktyczny, który odznacza się następującymi cechami:

—    realizuje założone cele kształcenia,

t — w swej treści jest dostosowany do danego przedmiotu,

■ — w swej formie jest skonstruowany według zasad dydaktycznych,-

—    stosowaniu programu muszą towarzyszyć określone zabiegi metodyczne, zróżnicowane w zależności od struktury i funkcji programu telewizyjnego²⁴.

Do środków automatyzujących uczenie się należą maszyny dydaktyczne, gabinety ję^kowe i komputery.

Maszyny dydaktyczne zostały tak skonstruowane, aby mogły sterować uczenie się bez pomocy nauczyciela. Z maszynami dydaktycznymi wiązano duże nadzieje, szczególnie w latachsześćdziesiątyh XX w. kiedy to propagowano nauczanie programowe. Mimo niezliczonych odmian maszyn pełniących różnorakie funkcje, maszyny dydaktyczne nie zadomowiły się powszechnie w szkolnictwie. Zbyt optymistycznie zakładano, że mogą zastąpić nauczyciela. „Żywego” słowa nauczyciela nie może zastąpić żaden środek techniczny.

Wśród maszyn dydaktycznych wyróżnia się:

—    maszyny uczące, które umożliwiają opanowanie informacji;

—    maszyny egzaminujące, które ułatwiają przeprowadzenie kontroli pracy uczniów;

—    maszyny ćwiczące, które ułatwiają opanowanie umiejętności i nawyków¹*.

Maszyny dydaktyczne wydatnie mogą wspomagać nauczyciela i pełnić różne funkcje dydaktyczne. Aby tak się stało, muszą być powszechnie dostępne, najlepiej z przeznaczeniem do osobistego użytku. Należy żywić nadzieję, że rozwój techniki, a szczególnie elektroniki, spowoduje, iż pojawią się nowe rozwiązania maszyn dydaktycznych, które znajdą szersze zastosowanie w praktyce szkolnej.

Gabinety językowe, zwane też laboratoriami językowymi, w dużym stopniu usprawniają proces opanowania języka obcego. W gabinetach tych można wykorzystać — obok magnetofonów i słuchawek — inne urządze-k W. Strykowski: Audiowizualne materiały..., op. cli., s. 166-167,

” Szerzej na ten temat pisze E. Berezowski: Maszyny dydaktyczne, Warszawa 1968.

nia techniczne, które mogą przyczynić się do uzyskania przęz uc^uów i ższych kompetencji językowych.

Komputery to środki, które znacznie zdynamiSją pracę szkól. Rola kształcenia informatycznego wynika z analizy uniięjętnęjgj niezbędnych dla współczesnego absolwenta szkoły średniej ogólnokształcącej Wiedza i umiejętności informatyczne są wyznacznikiem wsrolćżljDcj cywilizacji. Komunikacja w procesie edukacyjnym przybieracie tylko nowp formy (np. multimedialne,-internetowe), ale i nowe treśc^Kac^ia swwera spcP leczeństwa informatycznego, które zmodyfikuje sp^gibymfuczama, zasypując bardzo pasywne relacje pomiędzy naućzycieflgn i uczącyrpi się nowym czynnikiem — wzajemnego oddziaływania³!^^¹

Program informatycznej edukacji'opiera się nąmiżet&hanii^łze komputer to pełnowartościowe narzędzie pracy naucź^blą$żę daje mu tym większe korzyści, im lepiej umie go wykorzystać japo źjoalo informacji, jako środek analizowania i przetwarzania danych bądź sprawdzania osią- . gnięć, a nawet tworzenia rzeczywistości wirtualnej?; jj

Próby zastosowania komputerów w procesie kształcenia czyniono już w latach sześćdziesiątych minionego stulecia i wraz zmoskońaleniem i wzbogacaniem ich funkcji coraz powszechniej wprowadzano go do szkół. Stopniowo rozszerzano możliwości stosowania komputerów w procesie kształcenia i pełniły one rolę maszyn uczących oraz przekazywały odpowiednio zaprogramowane informacje w postaci treści, wykresów,schematów itp. oraz służyły do ich utrwalania. Znacznie bogatsze możliwości daje prowadzenie bezpośredniego dialogu z komputerem. Opracowujęsię różnorodne programy (uczące, kontrolne, symulacyjne, adaptacyjnejtkorepetycyjnip,* 'czyniąc z komputera uniwersalny środek wspierający proces kształcenia.;

Komputery stwarzają maksymalne możliwości indywidualizacji kształ-| cenią w zależności od uzdolnień ucznia, tempa p?|cy rzaawansowaiufe ' w nauce danego przedmiotu. Stwarza on możliwości zaprogramowania przebiegu oraz dróg i sposobów uczenia się poszczególnych jednostek, gdyż ustala poziom trudności programu w zależnośm od wynikiSw wstęp-i. nej kontroli i dalszych postępów w nauce. KomputefirejesUjije efekty uczącego się, przechowując każde rozwiązania, każdą odpowiedź ucznia, wskazuje na ewentualne błędy oraz daje dodatkowe wyjątfoiemą. Wybiera przy tym na podstawie udzielanych odpowiedni dalsze zadańia^jakie dla danego ucznia najbardziej się nadają pod względem stopnia trudnościSi

^M Biała Księga Kształcenia I Doskonalenia. Na drodze uczącego się społeczeństwa. Wir-szawn 1997, s. 23.

I? W. Okoń: Wprowadzenie do dydaktyki.., op. citf, s. 28S.

' H m m v

I) I