P1100826

Grzegorz Szpila

222 ___

w swoisty sposób "^cza£™Sowia mentarzem do ilustracji. W zebrany P ^ _{nic cytu}j_ą j_ch w formie zostały włożone w usta bohaterów ry ^.^^_czyte)nikaren_eksjinad icli tradycyjnej, ale transformująje    V _q£ 40/9g), _bohaterem jest kot z przy-

sensem. W pierwszym wypad (• ' ’.    , iednei strony potwierdza w

rys. 2

Bohaterem dwóch innych rysunków jest wilk. Na pierwszym z nich (rys. 2, NIE 35/98) wilk nawiązuje w swoim oświadczeniu do paremii Nosił wilk razy kilka, poniosą i wilka. Tym razem odniesienie realizowane jest w płasz-¹ Z cyiatu usunięto słowo wulgarne

czyżnie metaforycznej, tzn. wilk swoją postawą na trybunie demonstruje lekceważenie w stosunku do wyrażanej przez przysłowie relacji czyn-konsekwencja, przyczyna-skutek. W planie przenośnym, wilk symbolizuje osobę unikającą kary za swoje czyny/przestępstwa. Trzecia ilustracja (rys. 3, NIE 34/98) nie jest tak transparentna w swoim odniesieniu do przysłów, jak dwie poprzednie. Wydaje się, że rysunek i wypowiedź wilka nawiązują jednocześnie do dwóch paremii, z tym że na odniesienie do jednej wskazuje sama wypowiedź. Ilustracja ta może przywoływać na myśl przysłowia Bierze wilk i liczone (tę interpretację sugeruje procedura liczenia sygnalizowana przez wypowiedź) oraz Wilkowi owcę poru-czono. O ile pierwsza ilustracja wykorzystuje przysłowie w celach humorystycznych, będąc grą słów i znaczeń, o tyle dwa pozostałe rysunki łączą ilustrację z komentarzem paremiologicznym w celach o wiele bardziej poważnych, w celu skomentowania pewnych zjawisk i postaw społecznych. Ilustrowanie rysunków przysłowiami wzbogaca naszą interpretację - poza tekstem i kontekstem (odniesienie do referenta), dysponujemy obrazem, stanowiącym sam w sobie komentarz do przysłowia.

Podsumowując, można wskazać na dwojaką manifestację żywemu przysłowia w prasie. Z jednej strony, jest to odniesienie przysłon dc :e. ■