Pakowanie I przechowywanie żywności w opakowaniach z tworzyw sztucznych
Opakowania stosowane do żywności powinny wykazywać następujące właściwości:
■ bezpieczeństwo zdrowotne, a w tym minimalny poziom migracji składników tworzywa do żywności;
■ brak interakcji ze składnikami żywności;
■ wysoka czystość mikrobiologiczna;
■ odporność na działanie środowiska zewnętrznego (np.: światła, tlenu, wysokiej lub niskiej temperatury, naprężeń mechanicznych);
■ określona przepuszczalność dla światła, aromatów i gazów (powietrza) oraz wody (wilgoci), tłuszczów itp.;
■ odporność na zmiany określane jako samoistne starzenie się materiału opakowaniowego;
■ spełnianie wymogów ochrony środowiska naturalnego.
Materiały opakowaniowe i opakowania należą do grupy materiałów kontaktujących się z żywnością. Na obszarze Unii Europejskiej tego typu materiały powinny spełniać obligatoryjne wymagania Rozporządzenia (WE) nr 1935/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 2004 roku w sprawie materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością. W związku z tym, zgodnie ze wspomnianym Rozporządzeniem, opakowania muszą obowiązkowo podlegać procesowi atestacji. W Polsce proces atestacji materiałów kontaktujących się z żywnością (opakowań) nadzoruje Państwowy Zakład Higieny (PZH).
Badania dokonywane w czasie atestacji obejmują między innymi określenie ogólnych limitów migracji oraz specyficznych limitów migracji składników stanowiących materiał opakowaniowy do żywności lub na jej powierzchnię. Ponadto bada się wpływ tych materiałów i opakowań z nich wytwarzanych na cechy sensoryczne modelowych produktów spożywczych.
Rozporządzenie (WE) 1935/2004 stanowi, że funkcję bezpiecznego przechowywania żywności, jaką powinno spełniać każde opakowanie, muszą spełniać także nowoczesne aktywne materiały i wyroby oraz inteligentne materiały i wyroby dopuszczone do kontaktu z żywnością.
Używanie aktywnych materiałów i wyrobów do kontaktu z żywnością ma za zadanie przedłużenie okresu przydatności do sprzedaży lub zachowanie albo poprawę stanu opakowanej żywności. Nie mogą one powodować zmian składu ani cech organoleptycznych żywności, a także maskować oznak psucia żywności.
Inteligentne materiały do kontaktu z żywnością to materiały, które monitorują w sposób ciągły stan opakowanej żywności lub otaczającego środowiska prze-chowalniczego. Nie mogą one przekazywać informacji wprowadzającej konsumentów w błąd co do stanu opakowanej żywności.
on