P1000699

T. HITTNFR: W MAŁYM DOMKO

?

DOKTOR do MARII Czemu ty taka zaspana?

MARIA

Ja zaspana?

DOKTÓR

Ha, ha! Pewnie stałaś znowu cały dzień przy

oknie.

MARIA

Gdzież tam! Byli tu dwa razy po ciebie ludzie, żebyś przyszedł do ratusza. Przyszła paczka dla ciebie. Był ten inżynier, któremu wynająłeś pokój.

DOKTÓR

Tak? dobrze... ratusz... paczka... inżynier... kładzie torbę na biurku i nuci półgłosem

Na wybór nie pójdę... to za późno... To była przyjemność!... Krajałem tę damę coś pół godziny... Ale wiesz, Wanda, dostałem za to sto reńskich na szpital.

WANDA

Dał stary Blumfeld?

DOKTÓR

Dal... Męczyłem go tak długo, aż beknął. WY^ra' towałem życie twojej córce, stary sknero, z^a t0 płać!... Ha, ha! Musiał...

MARIA

Sto reńskich na szpital? Co z tym zrobicie?

DOKTÓR drwiąco

Bal!... Urządzimy bal i zaprosimy ciebie.

MARIA

Przyszły dwa listy. Sędzina kazała się pytać, czy będziesz dziś w domu. Prowizor powiedział, że

z pewnością wybiorą ciebie.

DOKTÓR z roztargnieniem

Tak? tak?

MARIA

Dlaczego mi nie powiedziałeś, że wynająłeś pokój temu inżynierowi?

DOKTÓR /. w.

Hm... moja droga... co chciałem powiedzieć...

przegląda prędko listy na biurku

Daj mi herbaty...

MARIA idzie, DOKTÓR patrzy za nią, śmiejąc się

Ładna sukienka!... To turecka materia, czy indyjska?

MARIA staje u progu

Co?

DOKTÓR śmiejąc się

Nic... nic...

przystępuje nagle do niej i zgina jej głowę w tył

MARIA

na pół sennym, na pół zdziwionym głosem

Co?

DOKTÓR

całuje ją w szyję krótko, ale namiętnie

Idź... biegaj... przynieś herbaty!...

MARIA odchodzi. On, nucąc ciągle, przystępuje do WANDY