P1000742 (2)

108

T RITTNKR W MAŁYM DOMKU

DOKTÓR

W tej chwili?...

MARIA

Zawsze!.,.

DOKTÓR

jak zranione zwierzę

Tvl...

MARIA

Cóż ja temu winna?

DOKTÓR cicho

Kiedy mnie nie było, to on mi skradł ciebiel... Pierwszy lepszy przyszedł i skradł...

MARIA

Lolek, ja nigdy nie byłam twoja.

DOKTÓR

Byłaś... byłaś... zapłaciłem...

MARIA

Dlaczego mię wziąłeś, Lolek? dlaczego mię wziąłeś? Myślałam, ze tak być musi; nie wiedziałam, że kiedyś... kiedyś... Ja nic nie wiedziałam wtedy, kiedy jeszcze byłam u matki w Krakowie.

DOKTOR

Nie patrz się tak na mnie!... Myślisz, że ja jeszcze teii sam student, który za jedną noc zapłacił ci całym życiem?... Rzuciłem wszystko dla ciebie, a ty... Pierwszy lepszy...

bierze rewolwer, który przedtem rzuć ii

Zbudź się, ty... zbudź się, słyszysz?... Spójrz mi w oczy.

Lo...lek...

DOKTOR

Spójrz mi w oczy, ty... mój wstyd... moje jrzekleństw o... moje zwichnięte zydel..

MARIA ). w.

Lolek, ja chcę żyć... żyć... Puść mię... uciekne. jak pies!

DOKTÓR

strzela

strzela drugi raz

tl*

MARIA krzycząc

Ty...

Ty...

MARIA upadając

Lolek...

DOKTÓR opuszcza rękę, rewolwer upada na ziemię — zbllza się do niej; ona szepce konając

Dlaczego mię... wzią... łeś... Dla... cze...go mię... wziąłeś...

DOKTÓR

schylając się, cicho

Maryś...

podnosi jej rękę, która opada bezwładna

Maryś!...

wstaje i rozgląda się naokoło, jakby nagle zbudził się ze snu. W tej chwili słychać przeciągły, daleki świst kuriera Jedenasta pięć", którym MARYNIA chciała pojechać w daleką

podróż.

Kurtyna spada

KONIEC AKTU DRUGIEGO