P1000755

134 T KITTNER: W MAŁYM DOMKU

DOKTÓR

z dziwnym spokojem Al... Tak... chwilowo...

SĘDZIA

Właśnie... Obecnie miejsce prymariusza ¹ zajęte... ale można poczekać...

DOKTÓR /. w.

Naturalnie... można poczekać...

SĘDZIA

Zresztą i poza szpitalem znajdzie się dużo zajęcia, czemu nie?

DOKTÓR

Hm... tak...

SĘDZIA

Ale jak już zauważyłem, nie trzeba zapominać o dawnym planie. Lwów... ot co! Tam, panie, nasza arystokracja duchowa... wszystko, co najlepsze... śmietanka...

DOKTOR

Ech, nie trzeba...

SĘDZIA

Co nie trzeba?... jak to nie trzeba?... nie rozumiem.

DOKTOR

Przyszło mi właśnie na myśl, że mnie się nie chce pracować...

AKT THZF.CI, SCENA V

SĘDZIA

Nie chce się?...

po chwili

Hm!... Bo może pan się tym zmartwił, że w szpitalu jest chwilowo ktoś inny?.... — tak nie można!... Trzeba się, panie... hm!... to bywa.

DOKTÓR

siadając całkiem spokojnie, zapala sobie powoli cygaro i dopiero potem mówi

Nie, ja się wcale nie zmartwiłem...

pali

wcale nie... 1 nawet sam się temu dziwię, że się nie zmartwiłem. Ale to pochodzi prawdopodobnie stąd, że mi właściwie na pracy nic nie zależy... i że ja właściwie nie po to wróciłem tutaj...

SĘDZIA

Nie po to?

DOKTÓR

Nie... I że ja właściwie nie dlatego żyć nie mogę, że mię trapi bezczynność.

SĘDZIA

Tylko co?

DOKTÓR

Tylko, że zabiłem żonę.

SĘDZIA

Panie... co pan... ej!...

DOKTÓR

Tak, że zabiłem żonę i nikt mi za to nic nie zrobił.

SĘDZIA

Panie... co panu... ej!

1

pr\'mariu$z - naczelny lekarz, kierujący szpitalem.