P1000741 (2)

106 T RITTNKR W MAŁYM DOMKU

MARIA j. W.

Puść mię stąd, Lolek!...

DOKTOR

Mów... Jurkiewicz?... to prawda? Ty mnie nie znasz... myślisz, że przebaczam?... nie, nigdy, nikomu!... Słuchaj, jeżeli to prawda... jeżeli... Ach! Ty... idzie do biurka i wyjmuje rewolwer

Patrz!

MARIA

płacząc, zakrywa twarz rękami

Nie... nie... nie... nie...

DOKTÓR

Patrz!

MARIA j. w.

Rzuć, Lolek! Rzuć, Lolek!...

DOKTOR

Powiedz prawdę, to rzucę.

spuszcza rękę

Maryś...

całuje ja namiętnie w oczy, w usta, w szyję Dziecko... dziecko... Ludzie kłamią... prawda, że ty moja?... powiedz!

MARIA

Puść!... Puść!

kładzie się i płacze DOKTÓR

Ludzie kłamią ty jesteś dziecko... ty nie mogłaś mnie oszukać.

MARIA

Ludzie mnie nie lubią... nikt mnie nie lubi...

DOKTOR

Ja ciebie kocham!...

MARIA

sennym głosem

Nie, Lolek, nie!...

DOKTÓR

Ja wierzę więcej twoim czystym oczom niz ludziom,

MARIA /. w.

Tak... ludzie mnie nie... On mówi, że ludzie...

DOKTÓR

Co? CO?

MARIA j. w.

Mówi, że przed ludźmi trzeba ukrywać szczęście.

DOKTÓR

Kto mówi?

MARIA /. w.

On... on...

DOKTÓR

zachrypłym głosem

Jurkiewicz?

MARIA j. w.

Tak.

DOKTÓR /. w.

Ha, ha! Przecie! Moja piękna!... Czysta!... Ty myślisz o nim...

MARIA /'. w.

O nim...