341
ę0lpittsa z tranzystorem potowym NJFET
jmuje się układ jak na rys. 7/7.1, z odprowadzaniem składowej stałej liii źródła przez dławik Ln oraz z układem „automatycznego minusa" Cr ffc wersję generatora Colpittsa krótkofalowcy nazywają układem Seilera. Sr j rozwiązany podobnie jak układ Hartleya z zad. 7.6 (rys. 7/6.1);
się zastosowanie rezystancji Rd w obwodzie źródła w celu ustalenia PJtu pracy Q wg identycznych kryteriów, jak w zad. 7.6 (rys. 7/6.2).
Korzystając ze znanych wzorów, oblicza się: o>0= 2n/0 = 1,70934-10* rad/s, > 3,42249-10-" «*, Q, = 92. Dla tranzystora oblicza się
. ś&Jf2it(Ci0 + C,o)] = 408 MHz. Jest to częstotliwość graniczna dos-J^ańeduża do zrealizowania generatora o /„ = 27,205 MHz.
\
3. Następnie oblicza się wielkości związane z punktem pracy Q. Korzystając należności podanych w p. 3 zad. 7.6, wyznacza się: UGSQ =* -0,82 V, 43558 mA/V, = 190 fi, gm = 2,382 mA/V.
t Wielkości L„ C„ Rr, Rh oblicza się jak w p. 4 zad. 7.6: L, = 0,763 gH, C =44,8557 pF, Rr = 12 kfl, Ji; = 6 kfl.
Korzystając ze wzorów używanych uprzednio, oblicza się rezystancje =1,372 fi, Rc = 391 kfl.
'storen,
sag
R53S
^totliwo^11 ^ i 5 Iloczyn &._./(* wynosi 2,382 ■ 6 = 14,292, zatem współczynnik regeneracji nttża się wzorem
w= 14,292 - —2 ‘
de
!<> (X = 1/2)!
Po kilku próbach wspartych symulacją komputerową przyjmuje się war-kić»= 1 + C,,/C,2 równą 7,3, zapewniającą współczynnik regeneracji »* 1,69. Ta stosunkowo mała wartość jest zadowalająca, gdyż generator Uen wzbudza się łatwo (dlatego, żc w początkowym momencie po włączeni upięcia zasilania prąd przez, dławik nie płynie; wówczas cały prąd źródła Pobudza obwód rezonansowy).
Pojemności obwodu oblicza się następująco:
tw. " ■ 44,8557 ”, “51.91 pF c.i- C,,(n - I) - 51.98 (7,3 - I) - 327,45 pF
-^1 * '“lukcyjność dławika /.„ powinna być dostawanie du;a. bv mc Kv»-\ *,r,łłl* pojemności f ..Olm IM oznacza pi zesunięcie c.-ęstotliwoMrcn>-1 ^*n*|układu C . /.„ dmiatct • mc daleko »uiwa» mi|y<fcaąuodlwa»