Scan0030 tif

, , . I : I

A

i Lj

U

ł''"'

'JI • ¹1. u

I

i i 4 ! i i I ifj

.hi!;/*

j.'

ł

l

V

I

:f

i • i^-

li:

\

f :!• ( :,

t: .

f:

r-

[}

!"

I j

I •

I

!i

i

|

i

I

|

i!

j

I •

i • | ;

i!

I

—    Otwórzcie, sołtysie, zobaczymy czy to ten sard

gatunek.    !

Gatunek nie był ten sam, ale za kołnierz nie wy-¹

lano.    i

—    Jutro mam służbę przed hotelem — zwierzył się

Kozie lak.

-    i

—    Znów z zającem?

—    Skądże, przecież zająca przekazałem sołtysowi,

Skubany dał mi ekstra zadanie — żebym przeciągnął swoją    kobietę    za    włosy    przed ich oknami.    j

•—■ No    i    wasza zgodziła    się?    j

—    Co się miała nie zgodzić, jak jej obiecał parę dolarów. Baba na grosz chciwa, zgodzi się na wszystko]

—    Przecież to bolesne, a i włosy możecie jej wyrwać!    ;

—    Nie zaszkodziłoby — powiedział Kozielak. — Al prezes obmyślił to bezboleśnie. Będzie miała pod brOj dą i na głowie zakryty włosami pasek skórzany i j _t za ten pasek będę ciągnął.

—    A nie udusi się?

i|

—    Nie, trenujemy już od wczoraj. Nawet nam k

dobrze idzie. Na razie wlokę ją po chałupie. Tylk pięty sobie trochę pościerała.    . :i

—    Niby po co się macie tak wygłupiać?    i

—■ No, żeby to wyglądało, jak u tych pierwotnyc',

Podobno tak kobiety ciągali, tylko nie na pasku, a z włosy.    : |

— To było życie! — westchnął Brysiak.    jj

—    Oj, co prawda, to prawda — przytaknęli smętni; Mieszkańcy hotelu źle spali tej nocy. Wrażeni

wyniesione z lustracji prehistorycznych chat były z^;b mocne. Mary wstała z ociężałą główką, miała przyk sny, budziła się często i z trwogą nasłuchiwała w cie ności. Zdawało się jej, że zaraz przyjdą tu ci straszi| pierwotni ludzie odziani w skóry i zaczną robić jiaki(ji

62

ci.

!ł:

fi

.. .

■o

J

| straszne rzeczy. Ranek przywitała z ulgą, wstała | z łóżka i podeszła do okna, żeby zaczerpnąć świeżego

i

powietrza. Nagłe widok, jaki ujrzała, zmroził jej krew . w żyłach.

—    Father, father, choć tu! — zawołała przerażona.

|

l Pod oknami hotelu Kozielak ciągnął za włosy swą p połowicę.

|    — Co ten dzikus wyrabia? — zapytała Mary drżąc

i cała.

—    Taki widocznie u nich zwyczaj — odpowiedział ojciec. — Jak widać kobiet nie mają w zbyt wielkim

i poszanowaniu.

Widok wychylających się z okien przejętych twarzy sprawiał Kozielakowi wyraźną przyjemność. Ciągnął ¹ więc swoją starą powoli, noga za nogą, wywołując i tym większy efekt.

A swoją drogą, jak to człowiek potrafi się zmieniać i na lepsze. Jest w tym coś optymistycznego. Koziela-j kowa wyniosła z domu tradycyjne wychowanie. Była | najzagorzalszą przeciwniczką zamiany Dzyndzylaków | na osadę prasłowiańską, choć się potem zreflektowała, j fJdyby jeszcze niedawno powiedział jej kto, że da | się wodzić za włosy po ziemi, nazwałaby go waria-j lora. Co pieniądze potrafią zrobić z człowieka.

Dobrze nam idzie — powiedział Kozielak odwracając się do żony.

j — Całe szczęście, że założyłam ochraniacze na pięty.

Ale w połowie drogi stała się rzecz nieprzewidziana. Skórzana opaska zgrabnie ukryta we włosach, za którą ciągnął Kozielak, okazała się za słaba i pękła. Na szczęście ci z hotelu tego nie dostrzegli, gdyż Ko-! [rjciak błyskawicznie schwycił żonę za włosy. Pokazu ¹ nie można było przerwać, małżonek pociągnął więc j^r Kozielakową naprzód.

63

■k.....