poszczególnych krajach w latach 1994-1996 (tabela 1). Raporty te ujmowały poszczególne składowe rozwoju zrównoważonego, takie jak: zdrowie, woda pitna, odpady toksyczne, bioróżnorodność i wiele innych. Po dwóch latach ich gromadzenia CSD zdecydowała się zgrupować wyniki tworząc w ten sposób bardzo szczegółowy i kompleksowy obraz przemian i stopnia zaawansowania implementacji Agendy 21 w poszczególnych krajach (z wyszczególnieniem każdego z 40 rozdziałów Agendy). W ten sposób w roku 1997 powstało pierwsze zestawienie profili państw, będące podstawą do weryfikacji skuteczności postanowień z Rio de Janeiro.
Rio+5, Nowy Jork 1997
Na bazie raportów implementacji składowych Agendy 21, w dniach 23-27 czerwca 1997 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ mogło ocenić postępy w realizacji postanowień z Rio na specjalnej sesji w Nowym Jorku, nazwanej Rio+5. Jej podstawowymi celami było:
1. Odświeżyć i zasilić zaangażowanie w rozwój zrównoważony.
2. Otwarcie określić niepowodzenia i zidentyfikować ich przyczyny.
3. Określić osiągnięcia i zidentyfikować akcje mogące je spotęgować.
4. Określić priorytety na okres po roku 97.
5. Zwiększyć wagę spraw poruszonych niewystarczająco przez konferencję w Rio.
Szczyt Ziemi +5 - gdyż tak została nazwana specjalna sesja Zgromadzenia Ogólnego - wedle oczekiwań świata miał zweryfikować czy rozwiązania zawarte w Agendzie 21 i innych dokumentach końcowych z Rio pozostały w sferze teorii, czy też faktycznie przyczyniły się dobru życia w każdej jego formie. Wedle raportów sporządzonych przez CSD, około 100 rządów utworzyło narodowe departamenty rozwoju zrównoważonego, lub