m
- przyspieszenie ^ręiciowt" (dotyczące prayipifttcnil tylko w abnk atddórych pRcdiwobw n—cnnu) ftp.
W Polsce katatonie uczniów zdolnych nic doczekało »>e jeszcze rozwiąż ^nwpuytK
Niezwykle vaaą rok w kształceniu uczniów zdolnych odgrywają nauczyciel1 2 ctad tek do opeta nad tymi uczniami powinni być kierowani najlepsi nauczyciele, ftnrómi om byt odpowiednio przygotowani do ujawniania zdolności oraz do tek rozwoju w procesie edukacyjnym.
pojęcie „ucrcó trudny" wiąże sic ściśle z pojęciem dziecka trudnego. Nazwą tę wprowadzili do języka psychologicznego Aleksander Thomas i Stella Chen Dziecko „trudne2 - według mch - to takie, którego wzorce zachowania są mak przewidywalne. Dzieci te są niezadowolone, gdy sytuacje zmieniają się, często płaczą i wytartą2 negatywny nastrój, a także wycofują się z nowych doświadczeń i teagoją aimyane na większość stymulacji pochodzących z otoczenia. Na pod2 umie prowadzonych przez siebie badań stwierdzili. Ze dzieci - klasyfikowane przez nieb jako „trudne" - wykazywały więcej problemów w zachowaniu niż pozostałe dzkci'.
Kajprostne wytłumaczenie tego zjawiska sprowadza się do tego. że „trudne" cechy dnccka - przejawiające się w jego zachowaniu - są symptomami głębszych problemów psychologicznych, które występowały we wczesnych okresach rozwojowych i towarzyszą dziecku przez wiele lal. Towarzyszą mu zatem i wtedy, kiedy stąje uę uczniem
Z pedagogicznego punktu widzenia uczeń trudny, to - najogólniej rzecz ujmując - taki uczeń, który stwarza trudności wychowawcze nauczycielom i rodzicom. W literaturze pedagogicznej można spotkać różne definicje ucznia trudnego.
Według W. Okonia, uczeń trudny to 4 -1 uczeń nieprzystosowany społecznic i iscpoddający » oddziaływaniu wychowawczemu"7 Bardzo zbliżoną, w swej istocie definicję ucznia trudnego podają również autorzy Nowego słowniku pedagogiki procy, dla których pojęcie to jest tożsame z uczniem „nieprzystosowany2^2 społecznie Objawami tego nieprzystosowania mogą być:
• .agresja werbalna i fizyczna;
• brak kontaktu zatoczeniem,
• uotowamc się od grupy i obawy przed stycznoścuum z innymi ludimś;
• reakcje nieadekwatne do sytuacji i wyrażające się w próbach wyminięcia trudności;
RS
• wreszcie wyraźne przekraczanie norm współżycia ąiiknip M|RP i kradzież'1.
Natomiast N. Havm. na podstawie badań empirycznych ł ttńtói wyodrębnił cztery odmiany nieprzystosowani2 chankUryujriw H nriuaał ucznia trudnego. Są to:
l> .rachowania agresywne, które przejawiają mą w agrest łbytotod HAtoiS ncj; jest ono wyrazem przewagi procesów pobudzania nad pwiii—i ł—w|g
2) zachowania powściągliwe, których wyrazem je2 lęk oraz naloaw aif ad otoczenia społecznego, tu zachodzi przewaga procesów hamowani2;
3) zachowania niedojrzale, to jest nicodpowśadająoc dmau ofcMMTOt jfjfMM wemu ucznia;
4) zachowania delikwentne. których wyrazem są poważne wykroomajnRn normom moralnym, np. przynależność do grap przestępczych, ucieczki czy wagary”2.
Źródłem nieprzystosowania społecznego uczniów mogąbyd:
• negatywne oddziaływania środowiska rodzinnego <np. rodzna paudcgkam, zaniedbywanie obowiązków rodzicielskich. oadopiekaóczaść up.j,
• rozbieżności oczekiwań i ambicji rodziców oraz dążeń i adeaniń' dziecka;
• nieprawidłowości rozwoju psychofizycznego dziecka (nadmierna pokdb wość lub zahamowania):
• niepowodzenia szkolne;
• błędy wychowawczo nauczycich (sympatie i antypatie, brak obutojwmna w ocenianiu, nadmierny rygoryzm, da komunikacja ampenomins j maniami itp.);
• niekiedy wybitne uzdolnienia uczniów ftp.
Uczniowie trudni wymagają odpowiednich działań rnw|aKanjajclL Najbardziej pożądana byłaby współpraca szkoły i rodziców', która rnnfliiinfiłlj fcpoi
poznanie uczniów i tym samym dostosowanie działań ------j-lrnrjjnyrll iki inrtjwł
dualnych potrzeb uczniów. Działania te pownmy zmierzać m m. do bud/rma RH ucznia we własne możliwości, pokonywania własnej nieśmiałości. mdymiudkN^ wanta podejścia w nauczaniu i wychowaniu itp.
' ż VmU M. HmH,SA Milk2, /ąrUtoM OwnU, WSlT. Warwm 2001. a. 4J7. ' W Okm. Nv2t thyMilk I6p M.i 417.
* T Nowacki. K KorabiewelwNowecfca. B Beneśto.apktiL,s Z7ł.‘
W. Okoń. Nowy jfrnmiń.... op. dt. S 417.