0001101

Park ten, na stoku wysokiego wzgórza rozrzucony, cienistemi alejami zbiega ku falom Dunaju, który tu szeroką rozlewa się zatoką. Po błyszczą-cem zwierciadle wody szybują łódki rybackie i mkną parowce, kłębami dymu otoczone; powyżej zaś kolej żelazna wije się i gubi mi.ędzy górami. Krajobraz ten, ujęty jakby w ramy pasmem gór, mieniących się’w tęczowe barwy, pozostał mi żywo w pamięci.

Pod drzewami ogrodu, u stóp wież Sewera, ustawiono na szerokiem wyniesieniu starożytne wykopaliska rzymskie: sarkofagi, posągi i tablice. Nie są to wcale arcydzieła sztuki snycerskiej, napisy jednak zachowane są bardzo dobrze. Niestety, jeden z prefektów Turn Sewerinu, chcąc się przypodobać królowi, na uroczystość przybycia tegoż kazał sarkofagi i posągi odnowić i pokryć warstwą białego tynku, nad główną zaś pamiątką, t. j. nad tablicą Sewera, wzniesiono za jego rozkazem daszek czerwony.    /

Podobno król Karol, widząc ten wandalizm, miał szepnąć po niemiecku: „der dumnie Trottel"¹) — prefekt jednak skłonił się nizko, sądząc, że to pochwała za jego staranne obchodzenie się ze staroży-tnemi pomnikami.

Wpośród tych poważnych pamiątek przesuwają się zazwyczaj strojne, wesołe tłumy. Mężczyźni, zajęci przy stolikach bezmyślną grą w kości, wodzą oczami za błyszczącym rojem kobiet, które, pyszniąc się bogactwem ubiorów, współzawodniczą z sobą w sztuce malowania twarzyczek i w zalotności.

Tak zwane liaute volee towarzystwa ru- ^ muńskiego składa się z wyższych urzędników i bojarów, czyli właścicieli dóbr. Urzędnicy zmieniają się często, tracąc swe stanowiska przy zmianie par-

') „Głupi, bałwan. Biblioteka.—T. 82.

2