0005301

Ba.

króla, a na jogo miejscu został wodzem wojsk jego r. i. 3020. II. Reg. Ca]>. 23. 2. Paralip.

BANIECZKA. Lcnlicula. Tern i-

uiienicm nazywaj,i się pewne naczynia gliniane, mające kształt szocewiey, to jest płasko-okrągławe, jast wzmianka o nich w piśmie: Tulił Samuel Iculi-culam Olei. I. Reg. Cap. 10.

BARA. Pożar. Król Sodomy za czasów Abrahama, któremu ten patryar-eha oddał łupy wydarte Kodorlamorowi, które on zabrał po zdobyciu Sodomy. R. ś. 2002. Genes. Cap. 14.

BARABBAS. Syn chańby. Buntownik i rozbójnik, pojmany był od żydów i osadzony w więzieniu w czasie męki najświętszej Zbawiciela, za swe zbrodnie, a że to było około świąt wielkanocnych , na które był zwyczaj wypuszczać jednego z więźniów, był ten złoczyńca lak szczęśliwy, iż go wypuszczono na wolność. Aczkolwiek Piłat wszelkich używał sposobów ażeby go ukarać, a niewinnego Jezusa uwolnić. Przecież ten złoczyńca był przeniesiony, a Zbawiciel świata poniósł cbaniebną śmierć krzyżową. Joan. Cap. 18.

BARACHIASZ. Błogosławiący pana. Ojciec Zacharyasza, o którym czyni wzmiankę Chrystus w Ewangelii (Marci Cap. 23.) „Jeruzalem które zabijasz » proroki którzy są posyłani do ciebie, " ażeby wszystka krew niewinna która »jest wylana na ziemię, padła na ciebie, » od krwi Abla sprawiedliwego, aż do » krwi Zacharyasza syna Barachiaszo-" wego któregoś ty zabiła pomiędzy ko-»ściołem i ołtarzem. „ Wielorakie są mniemania względem osoby lego to Ba-racbiasza, z których niemasz żadnego, eoby zupełnie ułatwiło trudności. Wieli a.

lu rozumieją iż on to jest ojciec Zacharyasza, ojca świętego Jana Chrzciciela, którv przeto, iż ukrył maleńkiego swego syna przed zajadłością Heroda w czasie zabójstwa niewiniątek, miał bydź zabity między kościołem i ołtarzem z rozkazu lego tyrana. Drudzy twierdzą, iż len Barachiasz był ojcem proroka Zacharyasza, którego pomiędzy księgami innych proroków, mamy proroctwa w piśmie i który poległ zabity między kościołem i ołtarzem. Ale jako wyznaje Hieronim święty za czasów lego proroka, niebyło ani znaków kościoła i ołtarza w Jerozolimie, po jego spustoszeniu. Zaczerń twierdzi tenże Doktor św., iż ten to Barachiasz byl Jo-jada najwyższy kapłan, który po zabiciu okrutnej Atalii, osadził na tronie Joasa, jako prawego po ojcu następcę, żc zaś to imię Barachiasz znaczy sprawiedliwego, sprawiedliwość zaś .Tojady zaleca szczególniej pismo, prze-toż mu to imię nadaje Ewangclija; jego to syna Zacharyasza, król Joas po śmierci jego ojca Jojady, stawszy się bezbożnym, zabić kazał pomiędzy kościołem i ołtarzem. Zdanie to powagą Hieronima św. i innych ojców kościoła stwierdzone, pospoliciej nad inne przyjęte. Oprócz tego jeszcze św. Hieronim opiera swój dowód na Ewangelii, której wtedy używali Nazareni, w niej napisano było : Zacharyasza syna Jojady, zamiast syna Barachiasza. II. Para lip. Cap. 24.

BARAK. Błyskawica. Syn Abinoe-nia, czwarty sędzia Izraelski; wyprawił się na wojnę z Deborą przeciw Si-sarze wodzowi wojsk Sabina króla Gha-naan, napadł na niego przy strumieniu Kisson, otrzymał nad nim zupełne

Ba.

( 63 )

Ba.

zwycięstwo, i uwolnił lud Boży z niewoli w której zostawali przez lat dwadzieścia. Jutlic. Cap. 5.

BARANEK. Agnus. Jest to właściwie płód owcy nie przechodzący roku. Najpospoliciej z takowych baranków w starym zakonie, rozliczne Bogu czyniono ofiary. Jan święty nazywa Chrystusa Barankiem Bożym, a to z wielorakich przyczyn : najprzód z powodu wielkiego podobieństwa łagodności owego zwierzęcia , mianowicie Boskiego baranka, którego Mojżesz i Jzajasz przepowiedzieli na długi czas przody, niżeli przyszedł na ziemię. Baranek który stał się krwawą ofiarą, przeto iż tak chciał, który będąc prowadzony na zabicie, jako cicha owieczka nic otworzył ust swoich, na żalenie się i narzekania (IsaiaeCap. 53). Baranek, którego był obrazem ów wielkanocny baranek w E-gipcie, i owa nieustająca ofiara, jugc Sacrificium, którą czyniono rano i wieczór w kościele Pańskim i tyle innych podobnych ofiar, których krew przelewano na ołtarzu za grzechy, podług przepisu prawa, ale że te ofiary nie mogły przez siebie gładzić grzechów, były tylko wyobrażeniem Zbawiciela, który przyszedł dla zupełnego ich zgładzenia. Powtóre nazwany barankiem z powodu swej niewinności podobnej o wy cli baranków; swój cierpliwości wszelkiemi sposobami doświad-czanćj, swego posłuszeństwa aż do śmierci a śmierci krzyżowej. Baranek który nigdy żadnego niedopuścił się grzechu, który nigdy nic żądał, ani ²J’czył źle komu, aczkolwiek on był o-barczony przeklęctwem i złorzeczeniem całego rodu ludzkiego, który nigdy źle meticzynił tym nawet, którzy tak srodze go męczyli i sromotną śmierć zadali. Qm pcccatum non fecit, nec iiwentus est dolus in ora ejus. 1 Pelr. Cap. 2. Wreszcie zowie go Jan ś. Barankiem Bożym , w którym umieszczone bóstwo w całej swej pełności, ponieważ stał się krwawą ofiarą, dla okupu ludzkiego rodzaju, podługwoli Ojca Przedwiecznego, któremu stał się najpowolniejszym , najposłuszniejszym, najuniżeń-szym, od wszystkich przysposobionych synów'.

BAR-JESU. Syn Jezusa, fałszywy prorok, ktorego Paweł ś. uczynił ślepym w mieście Pafos, na wyspie Gy-pru , albowiem on usiłował zwodzić Sergiusza Pawła Pro-konsula Rzymskiego, wstrzymując go od wyznania wiary chrześciańskićj, nazywano tego fałszerza Elimas, co znaczy podług wyrazu ArabskiegoMagus. Actor. Cap. 13.

BAR-JONA. Syn Jony, czyli Gołębia, to jest nazwisko, które nadał Chrystus kilkokrotnic Piotrowi świętemu. Są niektórzy co rozumieją, iż to imię Barjona jest położone zamiast Barjolianna syn Jana. Matlh. Cap. IG.

BARNABAS. Syn pociechy, był u-czniem Chrystusa, i towarzyszem prac Apostolskich Pawła ś. Pochodził z pokolenia Lewi, i narodził się na wyspie Cypru, z familii szlachetnej, Jest podanie, iż on w swej młodości był na nauki oddany do Jeruzalem, i że się tam uczył pod Gamalielcm wraz z św. Pawłem. Po śmierci Chrystusa był jednym z pierwszych opowiadaczów Ewangelii, i zasłużył sobie bydź umieszczonym w liczbie Apostołów’. Ożyciu jego nie masz więcej z pewnością wiadomości, tylko to, co wyraził o nim św\ Łukasz w dziejach Apostolskich, to jest: