0007701

Da. ( 110 ) Da.

«ko wąż na drodze , i jako żmija na „scieszce, która kąsa w kopyto konia, »i która sprawuje iż jeździec spada na » ziemię «. Chciał przez to Jakób wyrazić, że to pokolenie jedno z raniej potężnych, nie zaniecha jednak zdo-hydź się na walecznych ludzi, jako się to ziściło na osobie Samsona. Pokolenie Dan, miało za swój wydział w ziemi obiecanej, jedno z najlepszych miejsc Palestyny, pomiędzy krajem pokolenia Jndy, i morzem śródziemnem , ale nie przestając na tem co mu się przez losy dostało, wyprawiło sześćset ludzi dobrze uzbrojonych przeciw miastu Lais, którzy jc opanowali, wyciąwszy wszystkich mieszkańców; wybudowali to miasto na nowo, i nazwali go Dan, chcąc tćm uczcić ojca swego, i obrali kapłana dla siebie Jonathana wnuka Mojżesza, którego oni porwali z domu Michasa na górze Efrajm. Niemasz wzmianki o tein pokoleniu w obawieniach Jana ś. tam gdzie anioł wylicza pokolenia Izraelskie, a to dla lego, podług niektórych , iż to pokolenie odstąpiło czci Boga prawego, albo podług innych, przeto iż z tego pokolenia ma się narodzić antychryst. Gcnes. Cap. 30. ct Cap. 39. Apocal. Cap. 7.

DAN. Miasto leżące na brzegu północnym kraju Izraelskiego, pokolenia Neftali, gdzie Jeroboam syn Na-bathn, posiał jednego z swych złotych cielców .dla zakreślenia dwojakiej granicy ziemi obiecanej. Pismo używa częstokroć tego sposobu mówienia » od » Dan ai do Bersabee« To miasto w przody zwało się Lais a w tenczas odmieniło nazwisko, gdy od sześciuset łudzi wyprawionych na zdobycie onego z pokolenia Dan wzięto, i na nowo wybudowane zostało, zwało się one polem Paneas, a nakoniec wzięło nazwisko Caesarea Filipi. Z powodu Filipa który kazał jc na nowo wystawić, i znacznie je przyozdobił. Jadic. Cap. 18. III. Reg. Cap. 12.

DANIEL. Sąd Boga, jeden z wielkich proroków, był z pokolenia Judy i z familii królewskiej Dawida. W dziesiątym roku swego wieku był zaprowadzony w niewolą do Babilonii z królem Joachimem r. ś. 3398 i był wybrany na usługi dworu Nabuchodonozora zA-naniaszem Misaelem i Azariaszein. Brali razem nauki zastosowane do swego przeznaczenia, i uczynili znaczny postępek we wszelkich naukach Chaldejskich. Roztropne postępowanie sobie Daniela zjednało mu osobliwsze względy u króla, który go wyniósł na znakomito urzędy. W wieku dwunastoletnim okazał świetność rozumu swego, uwalniając Zuzannę od potwarzy, na nię przez starców rzuconej; później wytłómaczył Nabuchodonozorowi sen tajemniczej staluj, która oznaczała trwanie czterech monarchij. Ten król tak dalece był kontent z tłómaczcnia Daniela, iż go ogłosił głową mędrców, i rządzcą prowincyi Babilonii. Drugi raz tenże monarcha widząc we śnie drzewo, którego wierzchołek dotykał się nieba, okrywało ziemię gałęziami swemi i do jego cienia uciekały się wszelkie zwierzęta , ale które za jednym zamachem wycięte zostało, niemniej użył Daniela do wytłumaczenia tego snu. Wy-tlómaczył go królowi stosownie do jego osoby, i tej odmiany której doznać miał na sobie ; po śmierci Nabuchodonozora Daniel utrzymał się pod Ewilme-dorachem synem i następcą jego, przy calćj powadze, którą mu ojciec nadał. Gdy Baltazar następca Evilmedoracba wstąpił na tron, Daniel miał widzenie czterech zwierząt, które wyszły z morza i które oznaczały cztery monarchie; Persów, Chaldeów, Greków i Rzymian. Tłómaczył on znowu Baltazarowi charaktery, które niewidzialna ręka pisała na ścianie, i które były wyrokiem zguby tego króla znieważającego święte naczynia. — Zawiść którą najpierwszo osoby królestwa, tchnęły przeciw Danielowi pod Daryuszem Me-dem, była przyczyną, iż on skazany był do jamy na pożarcie lwom, ale te zwierzęta zapominając swej dzikiej sro-gości, łaskawemi okazały się jego osobie, i nie mu złego nieuczyniły. Za panowania tego króla wydarzyło się, iż Daniel czytając w Jeremiaszu proroku liczbę lat siedmdziesiąt, które miały dopełnić spustoszenia Jerozolimy; prosił Boga, by mógł otrzymać wyrozumienie i dojść rozpoznania tego proroctwa. W tern anioł Gabryel objawił mu bardzo wielką tajemnicę, to jest przyjście, śmiorć i ofiarę z siebie Mesyasza, która miała nastąpić przy końcu siedm-dziesiątego tygodnia, z których to tygodni każdy składał się z lat siedmiu, a które razem wszystkie wzięte, składają liczbę czterysta dziewięćdziesiąt lat, poczynając od rozkazu danego przez Artaxerxesa Longimana, roku dwudziestego jego królestwa : o wybudowaniu na nowo Jerozolimy; aż do końca panowania Tyberyusza, na felóry czas wypada ostatni tydzień. Chrystus narodził się około sześćdziesiątego piątego tygodnia, okazał się publicznie w początku siedmdziesiąte-go, a był zawieszony na krzyżu, w połowie ostatniego. Prawdzi się przeto najdokładniej to proroctwo, które twierdzi, iż w połowie ostatniego tygodnia ustać miały: ofiara i ołtarz, a to za dopełnieniem ofiary z tego, którego wszelkie inne ofiary figurą tylko były. Po śmierci Daryusza Mcda, Cyrus wstąpił na tron, a Daniel utrzymywał się przy całej swej powadze. Niektórzy do czasu panowania tego monarchy odsyłają hisloryą Bela i smoka, tyczącą się Daniela, lecz inni z więk-szein podobieństwem do prawdy odsyłają je do czasów Eyilmedoracba. Nie zdaje się to być podobieństwem prawdy, aby monarcha tak dzielnego umysłu jakim był Cyrus, uwodził się zabobonami i szalem grubego bałwochwalstwa, i żeby stawał się przedmiotem oszustwa kapłanów Bela. Gdy Bóg natchnął serce Cyrusa, chęcią odesłania żydów do swego kraju, aby na nowo wybudowali kościół w Jerozolimie ; len monarcha ogłosić kazał wydany od siebie w tym celu wyrok. Wątpić niemożna, iż ten wyrok był za staraniem Daniela wydany z rozkazu króla; stopień na który Daniel był wyniesiony, wpływ jaki miał do rządu i do zaufania króla, staranie które przedsięwziął o uwolnienie swych braci, a nadewszyslko wielkie imię Boga Jehowah, które jest wyrażone w o-wym wyroku, wszystko to przekonywa, że Daniel był sprawcą jego wydania. Ten wyrok nic był tak zupełuio uskuteczniony, jako się spodziewano; Sa-marytani wszelkicii użyli sposobów do wstrzymania dobrej chęci Cyrusa, i dokazali tego. Daniel, który miał na ówczas czterdzieści sześć lat przynajmniej, strapiony nicpomyślnem powo-