0011101

212

Żeby na nie Turek srogi,

Nie przenosił swojćj nogi.

Krew która się z trupów lała, W regestr wieczny zapisała;

Twe zwycigztwa i pogromy,

Żeby ich był świat wiadomy.

Przeciw mnóstwu z tobą Polska, Posyłała małe wojska;

Przecig zawsze przy wygranój, Sławę miała otrzymanój.

Szczęśliwieś ty granic bronił, Mężnie Turki w polach gromił; Śmiele wielkie kosze znosił (1) Słusznie cię też każdy głosił.

Twe Europa chwali męztwa,

I dziękuję’ć za zwycięztwa;

Te, i która cnotę dusi,

Sama zazdrość przyznać musi.

Takie ludzi wszystkich głosy, Staną tobie na kolosy.

(1) Kosz stanowisko Tatarów gdzie spoczywali lub stali obozem.

Stanie-ć to za piramidy,

Żeś Tureckie łamał dzidy.

Cny Chmielecki, mężu sławny Jakiego świat nie miał dawny;

Nie jeden wiek, ni dwa minie,

A twa sława nie zaginie (1).

Druga pieśń o Chmieleckim na pół arkuszu drukowana pod napisem:

„Pieśń nowa o Chmieleckiin“

Bolesne budzi-wspomnienie, że gdy w zasługę krwawych czynów został Wojewodą Kijowskim, nikczemna zazdrość trując mu życie zgon przyśpieszyła. Byli to pankowie co otaczali Zygmunta Ulgo.

Bo pieśń mówi:

„Ludzie zamożni wiele mając swego,

Jeszsze chcą wydrzeć widząc u drugiego/*

(1) Kazimierz Brodziński (Pisma rozmaite T. I.) mówiąc o Birkowskim pisze: „mówca kaznodziójski uniesiony czcią dla zwycięzcy przydał do kazania na cześć jego śpiew historyczny, który do rzadkich tego rodzaju poezyi ówczesnych należy.“ Żałował w potocznój rozmowie ze mną, że więcej nie mamy takich pomników, któreby za typ do pieśni historycznych dla poetów posłużyć mogły. Zapóźno dobywam je z pleśni zapomnienia, już serca tego zacnego śpiewaka naszćj nie ziemi rozweselą.