0494

494

O KLEJNOCIE

Tenże umarł w roku 1526, o czem świadczy epitaphium w Lublinie, w kościele ś. Stanisława, pisane w te słowa:

Mustri et magnifico domino, domino Nicolao Firlej de Dąbrouicza, castellano cracooiensi, supremo exercituum regni capitaneo, Petrus de Dąbrouicza moestus filius posuit.

Tamże i wiersze pisane w te słowa:

Mole sub hac Nicolaus ego Firlejus iniguis Erepius fatis jaceo. Casimirus in aula Regali jmenem primus me eduxit ab annis.

Albertus miM ferre dedit Mauortia signa.

Ad Bucouinum steterat cum triste Yalacho,

Bellum inferre truci: Friderici ad Caesaris aulam.

Inde ego legatus magno de foedere mittor,

Bisgue adeo Turcas, de rebus nundus iisdem,

Rege ab Alexandro msus, pacemgue reporto,

Deni me Leschiades ductorem Sarmata vidit,

Rege Sigismundo et mediis data jussa Polonus Audit in castris mox nostro Prussia duetu,

Et uirtute mriurn, regni pons facta poloni est.

Quid memorem toties fusos Moscliosgue, Scitasgue.-Hen nisi quod Scithica, fili Nicolae sagitta,

Victus obis nostro dum munere fungeris audax.

Orasti patrem, atgue arcis primus archa Socalae,

Nec patris infoelix morientis lumina claudis,

Praestitit hoc Petrus frater, corpusgue sepulchro Condidit, aeteras repetiuit spiritus arces.

Piotra Firleja wojewodę ruskiego, syna pomienionego Mikołaja, kasztelana krakowskiego i hetmana koronnego, wspominają różne skrypta, i pamięć ludzka niesie; był to wielki miłośnik rzeczypospolitej. Ten za panowania Zygmunta Augusta, gdy się były wszczęły wielkie rebellie w Prusiech przeciwko Koronie, on tam był posłań od pomienionego króla, wszystko zaraz uskromił, krom szkody i nakładu rzeczypospolitej. Był wielkim miłośnikiem chwały miłego Boga, kościołów wiele nabudował i hojnie nadał, uczone ludzie poważał, rzemieślniki ubogie potrzebujące wspomożenia zakładał. I inszych wiele spraw jego, pamięci godnych, potem w historyi obaczysz. Umarł roku 1553, o czem świadczy epitaphium pisane w Lublinie na grobie jego temi słowy:

Magnifico domino, domino Petro de Dąbrouicza, palatino terrarum Russiae generali, radomiensi, casimiriensigue etc. capitaneo, Joannes, Nicolaus et Andreas de Dgbronicza moesti filii posuere. Obiit anno 1553, die prima Septembris.

Tamże wiersze na tymże grobie pisane w te słowa:

Petrus ego Firlejus annis spectatus et aevo Extinctus senio condor in hoc tumulo.

Tota palatinum captum me Russia luget

Moesta suum, lachrymis proseguiturgue suis.

Patria seu pacem tractat, seu Martia castra,

In me consilii summa caputgue fuit.