0506

506

O KLEJNOCIE

uczonych. Miał żon trzy; naprzód Barbarę Taszycką z Luczławicz, córkę Jana pisarza ziemskiego krakowskiego z domu Strzemię, której ciało leży w Łomzie przed wielkim ołtarzem. Wtórą Annę Przerębską, Wincentego kasztelana rosperskiego córkę z domu Nowina, tamże w Łómzie ciało jej leży; trzecią Katarzynę Leszczeńską, córkę Rafała starosty radziejowskiego; z żadną potomstwa nie miał, wszakoż ten dom nie szczedł, jest wiele braci synowców jego Koneckich.    ,

Odrowąźowie ci co brali udział w Szydłowcu, w Górze, w Chlewiskach i indziej, wiele ich ludźmi rycerskimi, senatory możnymi, różne skrypta wspominają etc. Co niżej czytając obaczysz. A naprzód:

Chrzysztofa wojewodę krakowskiego, który był kupił od biskupa lubuceńskiego Opatów ze wszystkiemi wsiami do niego przynależącemi w roku 1238, za panowania Bolesława Pudyka, o czem czytaj u Miechowity księgi trzecie.

Stanisława kasztelana żarnowskiego wspominają różne priuilegia koronne w roku 1458. Pisał się de Szydłowiec.

Stanisława Odrowąża do Szydłowiec kasztelana radomskiego wspominają przywileje klasztorne i epitaphium w Szydłowcu pisane w roku 1493.

Jakóba Szydłowieckiego podskarbiego koronnego wspomina wiele skryptów i przywilejów klasztornych i koronnych roku 1506.

Piotra Szydłowieckiego, syna kasztelana radomskiego, wspomina epitaphium na grobie jego , w Szydłowcu podkomorzym krakowskim, starostą gostyńskim, i krajczym króla Olbrachta.

Mikołaja Szydłowieckiego kasztelana sędomierskiego podskarbim koronnym, radomskim, olsztyńskim, krzepickim, oświęcimskim, Zatorskim starostą, w roku 1527. Był to wielki miłośnik rzpltej. Ciało jego leży w Szydłowcu, o którym powieda epitaphium na grobie jego, że umarł r. 1531. Herby: Odrowąż, Łabędź, Jastrzębiec, Sulima.

Chrzysztofa Szydłowieckiego kasztelana sędomierskiego, podkanclerzego koronnego, sieradzkiego, gostyńskiego starostę, wspominają historye, czego potwierdza bitwa malowana u świętego Franciszka w Krakowie w krużgantu. Ten zebrawszy wielki poczet sług, sąsiadów i szlachty ruskiej, poraził dwadzieścia tysięcy Tatarów w roku 1512. Jako to opowieda text pod taż bitwą napisany w te słowa:

Victoria e uiginti millibus Tartarorum, die sancti Yitalis, cujus imago haec est, anno ‘ 1512. Parta mandata et impensa magnifici domini domini Christopheri a Sidło w iecz castellani sendomiriensis, regni Poloniae uicecancellarii, siradiensis, gostinensis, etc. capitanei.

O tym pisał wiersze Andrzej Krzycki, biskupem przemyskim jeszcze będąc, w te słowa:

Magne setiatoris princeps, et gloria regni,

' Cni natura suum contulit omne decus,

Per quem congressi sunt tres cum caesare reges,

Et bona sunt studio multa peracta tuo.

Cujus tot resonat populorum nomen in ore,

Dignius hic noster, quo nihil orbis habet.

Te mea mens agitat sacris celebrare Camaenis,

Sed novus optatum maeror adimit opus.