0002501

Wszakże swych niedostatków taić nie przystoi Żadnemu z tych, który się szczerze Boga boi; Owszem przed tym grzech przyznać, którego możności Ograniczyć nikt nie mógł, i zliczyć litości.

Miłosierdzie Boże i łaska Jego, jako deszcz każdemu bez braku osób dawana bywa, tak, że nikogo nie wyjmując, stół dobroczynności swojej Pan Bóg wszystkim daje; więc ludzi złych, grzesznych oczywiście nie zawstydza, ani dla grzechów człowieczych, jemu na każdy dzień naznaczonej żywności zatrzymawa.

Dobroć Boża wielka jest, ta z skarbu skrytego Karmi na świecie człeka bez braku każdego.

A jeśliże ogniowi służącym chleb dawa,

Jeśli o cielcochwalców, radzić nie przestawa, Izali nie dopuści tym, co go miłują,

A jego wielmożności moc nad sobą czują?

i

i

i

Rannemu wiatrowi powiewającemu rzeczono, aby z zielonój farby pościel posłał; a wiesiennej chmury mamce rozkazano, aby z zielonej trawy panny na ziemnej kolebce dobrze wychowywała. Drzewom także rozdartym, aby nowo sprawiony ubiór i z zielonego liścia kaftan oblokły; gałązkowym dzieciom też, za przyściem czasu śródletnie-go, kwiatkową czapkę na głowy swe aby wdziały, nakazano. Więc za sprawą Bożą z sadzonej trzciny cukier dobry się stawa, i zaś za przejrzeniem Bożóm daktylowa kostka w wysokie palmowe drze-i wo się obraca.

JgjtS—wj----^-:--