Dawniej ciągnęły się tu prawic nieprzerwanym pasmem taik zwane „lasy Barskie11. Ciągnęły się ponad Bohem i ponad szlakiem Kuczmeń-skim.
Wtedy pola uprawne były tu rzadkością, dochody płynęły z bobrowych gonów, z pszczelnych pasiek, z łowów zwierza, ze sprzedaży kunie. \
Do puszcz nierzadko zajrzał Tatarzyn, aż z nad Chadżibeju z hordą i czambułem przybyły. Po nim pozostawały jeno zgliszcza i jeno gdzieś w uroczysku głębokim jakich paru /kmieci zdążyło się ukryć. Ci. znowuż dźwigali da wie osady, tak się też podzwignęła kiedyś po tatarskim pogromie ona Wasylówka.
Wtedy należała do Kleszczowskich i wchodziła w skład majątków Tywrowsko-Kleszczowskich.
Rodzina Kleszczowskich szła od bojarów ruskich. Po przyłączeniu Podola do Litwy, wielki, książę Witold (potwierdził nadanie Kleszczow-skim ziemi Kleszczowskiej, z Wasylówką. Kleszczowscy wkrótce wygaśli, a że jedna z ich rodu wyszła za Żaboklickiego, przeto Wasylówka dostała się Żaboklickim.
Niełatwem jednak było w owych czasach otrzymać odziedziczoną ziemię. Żaboklickim przyszło w udziale wieść wojnę domową z Kale-tyńskimi. Spór był zażarty, skoro krewniak Żaboklickich biskup Ossoliński przysłał aż ze Lwowa do Wasylówki wojsko na pomoc rodakom,.
Srogie też wtedy przechodziła perturbacje owa ziemia nadbużań-ska, wreszcie ostała się za Żaboklickimi i ci dzierżyli ją długo i mocno.
Z nich był Nikodem wojewodą Podolskim, Remigian chorążym Bydgoskim, Stefan posłował z ziemi Bracławskiej na sejm Warszawski.
Dzieje Wasylówki ściśle są z Tywrowem związane, gdyż gamie kn sobie włość Tywrowska owe wioski okoliczne.
Włość to stara jeszcze pono od Tywerców pochodząca. Nadał ją król Aleksander niejakiemu Daszkowiczowi, gdy ten mu wiernie służył, potem przeszła do Kleszczowskich.
Miał Tywrów zamek obronny i miał też obszerny klasztor Dominikański, przez Kaletyńskfego założony i uposażony.
Klasztor o poważnej strukturze, z dwoma wieżami wysoko wystrzelonemu kierował daleko swe wejrzenie, aż hen po nad gęste na lewym brzegu Bohu rozsypane lasy.
W klasztorze cudowny obraz Matki Boskiej, ślicznie rzeźbiony ołtarz Bohdaszewskich, kazalnica w kształcie łodzi o formach barokowych, wreszcie śliczny pomnik rodziny Jaroszyńskich.
60