067

Bohu, wijącą się wśród łąk i krzewów, a dalej na bezkresny przestwór pól i lasów błękitnych.

Wrześniową pogodą rozlewały się na owych bezkresach smętek i zadumaj a pajęczyna babiego lata czepiała się cmentarnych krzyży i slupów rozdrożnych.

Zdawało się, że jakaś zacięta duma objęła w posiadanie krajobraz ten i dusze ludzkie.

Wracałeś z balkonu, przez salę białą, do sąsiednich komnat i znowuż widziałeś wszędzie wspomnienia przeszłości.

Dłoń skrzętina zbierała, gromadziła, w jedną całość wiązała, odtwarzała styl, epokę.

Były piękne portrety wojewody Grocholskiego i wojewodziny, był cały szereg wizerunków rodzinnych odtworzonych przez Lampiego, Oleszkiewicza, Pochwalskiego.

Były zbroje cenne, kolczugi, karaceny, buzdygany, prastare siodła z rzędami broń palna srebrem i kamieniami inkrustowana. Cenne makaty i gobeliny dobrze okalały portrety.

Zdawało się zawsze,że owe paniątl<i kultury — to ostoja mocna, co

\

trwała za zaborcy i co winna mieć dewizę „ogniem ognia nie zagasisz.

Strzyżowie.

Od Boha*

68