0833

833

W. KS. LITEWSKIEGO.

dali, wszakoż chętliwymi będąc, prosili o ratunek znaczny. Do których król zaraz wyprawi 1 tego wojewodę ze dwiema tysiąc ludzi, między którymi były te roty, które pomnieć natenczas mogę. Naprzód Zborowscy dwa bracia rodzeni, Andrzej marszałek koronny nadworny i Samuel. Wojciech Starzecbowski starosta wysogrodzki. Zebrzydowscy dwa z domu Radwan, podczaszy Andrzej, i starosta wstężycki Mikołaj. Stanisław Mężyk' starosta sądecki z domu Pomian. Stanisław Stadnicki z domu Śrzeniawa. Mikołaj Jazłowiecki z domu Abdank starosta śniatyński, i inszy. Przyszedłszy do cnych ludzi, którzy go z rozkazania królewskiego oczekiwali, zaraz im wojewoda opowiedział wolą i list królewski aby byli wszyscy pod sprawą jego, do których był o to osobny .list także, królewski. Wszyscy gdy przyzwolili, sprawił ludzie rządnie wszystkie, a' szedł ku Toropeowi_; posławszy przed wojskiem ludzie zwykłym obyczajem przednie, nad którymi przełożył Hieronima Filipowskiego kraj-czegó koronnego, do którego się przyłączywszy óni pomienieni dworzanie o którycheś czytał pod Pobogiem, a przybył do nich Samuel Zborowski i Mikołaj Jazłowiecki starosta śniatyński, od ónegoż pułku. Samuel Zborowski szedł z kikiemdziesiąt koni naprzód, ten niedaleko odszedłszy, trafił na straż moskiewską i na zasadkę ich ruszniczną w nocy, k’temu w lesie, z którymi miał potrzebę; acz mu barzo szkodzili konie z rusznic, ale on niedługo dał się im cieszyć, prędko ich rozgromił jak wróble po konopiach; wszakoż jednak rozpłoszywszy one strażniki, dał znać Filipowskiemu, Filipowski wojewodzie bra-cławskiemu, który zaraz wojsko zastanowił i tak czekał przez noc na koniach, na to się oglądając, aby gdzie na chytrzej szą zasadkę nie przyszli, bo Moskwa po temu miejsca miała, wszakoż wojewoda one wszystkie miejsca i przechody przejrzeć i uznać kazał. Obaczyli że nieprzyjaciel ustąpił. Wtem z innej strony szpieg dał znać królowi, że Mikita Romanowie? przyszedł ze czterdzieścią tysięcy ludzi onym drugim na pomoc pod Toropiec. Z tym król zaraz posłał da Zbaraskiego z listem, który przeczytawszy, wezwał rotmistrzów i Węgrów starszych, a ukazawszy im list królewski, pytał coby czynić chcieli. A tego był król dołożyć kazał w liście onym: Acz tu jest wieść u nas pewna, wszakoż cię uczyć nie chcę, jeśli rozumiesz, idż do nich w imię boże. Poznawszy na wszem folgę i łaskę królewską, włożył też to na drugie swe rotmistrze; zaraz Węgrowie chcieli się wrócić, i toż radzili wojewodzie.bracławskiemu. A Polacy zasię rzekli, żeśmy do tego chętni abyśmy oglądali nieprzyjaciela pana swego; maszli chęć panie wojewodo, my z tobą barzo radzi pójdziemy* Węgrowie przed się in suo proposito trwali. Wojewoda któremu nie nowina mniejszem wojskiem niż na ten czas miał więtszego nieprzyjaciela gromić, bacząc barzo chętliwe Polaki, i ten umysł ich, rzekł: Więc iść w imię boże. Węgrom powiedział: Że to ha woli waszej zostać, ja z ludźmi polskimi idę, a jeśli nie nieprzyjaciela, tedy wżdy zamek jego oglądam na ten czas. Wtem się wojsku kazał ruszyć swym porządkiem polskiemu. To Węgrowie obaczywszy że Polacy idą, nie chcąc po sobie bojażni jakiej pokazać,, zeszli się w kupę, naradziwszy się, wyprawili Barbidziurdzia do wojewody, prosząc aby się zatrzymał, a oni mu obiecali towarzystwa pomódz. Rzekł wojewoda: Lekko łdę, dojechać mię snadnie możecie. A tak niż go dogonili, ludzie polskie na swem miejscu postawił., A gdy obaężyli przyszedłszy ku Toropeowi, że ono ich rozmyślanie uczyniło im Niemałe omieszkanie, pokazało,się im moskiewskie wojsko, od którego kilkaset Tatarów

105

Biblioteka Polska. Herby rycerstwa polskiego, Bartosza Paprockiego.