0929DRUK00001773

561

REDUKCJA GWIAZD

Gdy więc takie tabelki pomocnicze istnieją, to należy jeszcze tylko podać wartwfc danego argumentu dla epoki, na którą redukcję się wykonywa. Służą do tego podane w rocznikach efemerydy, albo też można je obliczyć za pomocą u zorów (225). Dla <0, istnieją zresztą specjalne tablice, któfe podają długość węzła dla początku roku astronomicznego efemeryd w ciągu dłuższego okresu czasu oraz zmianę ‘długości od początku roku do każdego średniego południa danego roku. Oczywiście z ułatwień tych przedewszystkiem korzystają ci, którzy efemeryd}⁷ astronomiczne obliczają, w praktyce normalnie korzysta się z wartości A', B’ etc., podanych w rocznikach.

Tablice długości węzła księżyca oraz szereg tablic wielkości redukcyjnych znaleźć można np. w zbiorze tablic B a u-schingera, Ililfstafthi snr theoretischen Astronomie.

Wzory redukc,yjne^3l2) wtedy głównie bywają stosowane, gdy należy wykonać redukcję na miejsce prawdziwo tej samej gwiazdy dla szeregu dat niezbyt od siebie odległych. Wtedy bowiem spólczynniki Bess 1 a a, b, u- i V można dla danej gwiazdy uważać za stal® wobec czego do wykonania redukcji pozatem potrzebna jest tylko znajomość wielkośai A, B i t. d., podanych w efemerydach. Gdy jednakże chodzi o pojedynczą redukcję jakiejś gwiazdy, to nie opłaca się obliczanie spólczynników Bessla i dogodniejszą jest inna postać wzorów redukcyjnych.

Napiszmy wzojy (312), uwzględniając oznaczenia (311), w postaci

a, = oą + pj x + (;m + _XV n tang S_x sin aj (A -f A') -f + iV**ng o, cos c$B + B') + E,

8„ =    + p.3' t + n cos a, (A -}- A’) — sin oą (B -f B'),

i połóżmy

(313)

tir A-\- E = f, B —g sin G, n A = g cos G, m A' = / (, B’ = fi sin 6", n A' = (/ cos 6",

to otrzymamy

a_t = a, -f pj t -f f-f _XV y sin (G + A tang J +

+ : r +«ir ⁽J Ani&: + aj tang o,),

% = Si + pj t + g ces {G -f- aj -f- \<f cos (G' + aj).

Astronomja sferyczna.    36

(314)