9152S3601

mla, znajduje się nieco stadnin gdzie się dobre hodują konie.

§ 71-

System hodowli i utrzymania koni w Persyi.

Jako dowód namiętnego krzyżowania ras koni u Persów przytocz) ć można Frasera, który goszcząc u chana jednego z koczujących plemion II s w Chorasanie, był świadkiem jak z tysiąca koni jego stajni wybierano 40 ogierów dla 800 klaczy występujących na paszę po piersi koniom bujającą. Wybrane ogiery odznaczały się naj-przeclniejszemi przymiotami, ale do rozmaitych ras należały. Były tam arabskie, perskie, kurdystańskie i turko-mańskie przednie okazy. Sir Porter opisując wizytę swoją w stajniach Ali-Chana, naczelnika perskich Kurdów powiada, że u niego widział mnóstwo perskich, kurdystań-skich i turkomańskich ogierów, oraz mnóstwo mięszań-ców, z których najlepsze były produktami krzyżowania perskich matek z turkomańskiemi stadnikami.

Persowie napawają swe konie dwa razy na dobę

0    wschodzie i zachodzie słońca po ich oczyszczeniu. Czyszczenie zaś konia w Persyi składa się ze zgrzebło-wania, mycia i wycierania do sucha sukienną szmatką. Zwyczajnem pożywieniem perskiego konia, jest jęczmień

1    sieczka ze słomy. Pokarm ten, zadaje mu się albo w torbach, albo w jaślach najczęściej murowanych i umieszczanych znacznie wyżej, niżeliśmy to czynić zwykli.

Co wiosny wszystkie konie dostają świeżą trawę przez tydzień w celu ich przeczyszczenia i odświeżenia soków, jak to powszechnie mówią. W podróży zielona pasza na polach jest zwyczajnym konia pokarmem.