9152S2301

placu znaleźli i w rączejsze puściwszy się obroty, wiele pięknych roztoczyli figur, aż w końcu ostatniej, cesarz na czele rycerstwa, w zgrabny zamkniętego hufiec, stanął przed balkonem małżonki, a po należytej salutacyi i defiladzie powiódł znowu całą procesyą do koła podwórca i na czele długiego orszaku, 500 górą osób liczącego, a w jednej chwili przez dołączenie się pieszych sformowanego, wstąpił w progi świątyni Wieczności, w której wszystko znikło.

Opisane tu widowisko tak się było wszystkim podobało, że po kilku dniach powtórne dano jego przedstawienie. Kawaler Corducci z Florencyi sprowadzony, główny igrzyska twórca, otrzymał tytuł barona i 20,000 guldenów nagrody. Bez znacznego datku nie obeszło się też dla kapelmajstra cesarskiego Antonio Bertalli, który muzykę do śpiewów układał i dla pokojowego muzyka cesarskiego Schmelzera, który był autorem muzyki do tańca. Hojnie opłacano wynalazców wytwornej zabawy, drogo za sprowadzone płacono konie, ale kraj końmi się nieodznaczał wcale.

Pod koniec XVIII. stulecia wziął się rząd cesarsko-królewski na wzór innych rządów Europy do przezornego opiekowania się sprawami hippicznemi w państwie. Sam niektóre pozakładał stada i zajął się kierownictwem hodowli koni we wszystkich krajach jego zwierzchnictwu podległych. Odtąd administracyą stad cesarstwa tworzą dwa wydziały: Zarząd stad cesarsko-królewskich i zarząd stadników po kraju rozsyłanych. Stada są na sposób wojskowy pod bezpośredniem rady aulicznej rozporządzeniem rządzone i rozsiane po najmniej ludnych częściach państwa. Wydział zarządu stadników podzielony na kil-

415