94295301

FIZYOLOGIA MECHANIZMU ODDECHOWEGO 137

piersiowej, a to wskutek tego, że górna krawędź oddala się od płaszczyzny środkowej ciała.

Rozszerzenie się klatki piersiowej w kierunku przednio-tyl-nym może nastąpić tylko przez oddalenie się w płaszczyźnie strzałkowej punktów końcowych, a że żebra są podwójnie umocowane do kręgosłupa, mogą się one rozciągnąć tylko ku przodowi, a zatem wypychać mostek ku przodowi. Ruch ten mostka staje się zro zumiałym, jeżeli sobie uprzytomnimy, że wtedy, kiedy klatka piersiowa znajduje się w fazie wydechowej, żebra biegną bardziej skośnie, tak, że ich przyczepy do kręgosłupa są wyżej umieszczone niż przyczepy mostkowe.

Ryc. 65.

Schemat ruchu żeber. Wydłużanie się przekroju strzałkowego.

Schematycznie można to widzieć na rycinie 65 (linia AB oznacza kręgosłup, linie AC i BD żebra, linia CD mostek). Gdy żebra się podnoszą, ustawiają się one n. p. w pozycyi AC'BD' a równocześnie obracają się naokoło osi w stawach kręgowych, tak, że zakreślają łuki CC' i DD'. tern samem i mostek nietylko że się podnosi n. p. do pozycyi C'D\ ale i oddala się od kręgosłupa. Tutaj widać, że przekrój strzałkow y klatki piersiowej przedłużył się o odcinek mn.

Oddalanie się mostka od kręgosłupa nie jest jednostajne, to znaczy, że mostek nie wysuwa się równolegle, nie wszystkie że bra wysuwają go z tą samą siłą ku przodowi. Rzecz miałaby się tak tylko w razie, gdyby długość żeber była równa, tymczasem są one różnej długości. Jeśli weźmiemy żebro jako łuk, to długości cięciw tych łuków żebrowych różnią się między sobą. Nierówność ta powoduje, że siła, działająca na mostek przy wzniesieniu się