94298801

272 N. CYBULSKI

czątkiem żyły wątrobowej, zajmuje podłużną oś każdego zrazika. Od tego centralnego naczyńka rozchodzą się promienisto we wszystkich kierunkach naczynia włoskowate, które na obwodzie łączą się z ostatniemi rozgałęzieniami żyły wrotnej (yenae porłae) i tętnicy wątrobowej. Przedostatnie rozgałęzienia tych naczyń zajmują z reguły naroża zrazików, w których na pograniczu zwykle trzech zrazików znajdujemy też nieco więcej tkanki łącznej, podczas gdy ostatnie rozgałęzienia zajmują graniczne płaszczyzny pomiędzy dwoma zrazikami. Obok przedostatnich rozgałęzień naczyń, to znaczy mniej więCej w trójkątnych przestrzeniach między zrazikami, wypełnionych tkanką łączną, znajdujemy pierwsze przewody żółciowe już kompletnie sformowane. Przewody te biorą swój początek w pewnej odległości od naroży na płaszczyznach granicznych, towarzyszą naczyniom dużym i zlewają się z podobnymi przewodami innych zrazików, tworząc coraz większe nowe przewody, które ostatecznie schodzą się w jeden duży przewód wątrobowy (ductus he-paticus). Ten ostatni już poza wątrobą zlewa się z przewodem pęcherza żółciowego (ductus cyst‘cus), tworząc nowy szerszy przewód żółciowy (ductus choledochus), prowadzący do dwunastnicy.

W samych zrazikach włoskowate naczyńka krwionośne nie tylko przebiegają promienisto od żyły centralnej do żył międzyzra-zikowych (inttrlobulares), ale łączą się także pomiędzy sobą w zraziku. Stąd powstaje bardzo obfita sieć naczyń włoskowatych, w oczkach której mieszczą się zaledwie 2—3 komórki wątrobne. W ten sposób każda komórka wątrobna dotyka przynajmniej kilku naczyń włoskowatych i, poddając się na powierzchni swojej ciśnieniu tych naczyń, przedstawia mniej lub więcej wybitne zagłębienia. Każde zaś naczynie ze swej strony graniczy z kilkoma komórkami.

W przestrzeniach, gdzie komórki graniczą tylko ze sobą, na obu stykających się powierzchniach istnieją zagłębienia w postaci żłobków tak, że z dwóch takich żłobków tworzy się sieć kanalików, które ze sobą połączone formują bardzo gęstą sieć kanalików żółciowych, mającą połączenie z początkami kanałów, posiadających własne ściany, leżących na obwodzie.

Żółć możemy otrzymywać oczywiście tylko z przetok, wykonywanych sztucznie u zwierząt, lub powstających u człowieka przypadkowo. Do przetoki można użyć albo samego przewodu żółciowego, wszywając go do rany skóry w podżebrzu prawem, albo