94292401

608 E. GODLEWSKI

jej jest utrzymanie zasadowego oddziaływania w kanale cewki moczowej. Wiadomo, że. oddziaływanie kwaśne jest dla plemników szkodliwe i upośledza ich ruchliwość.

Przesuwanie się spermy przez kanał nasienny

Nasienie, zawierające plemniki w środowisku, będącem wvdzie-liną dodatkowych gruczołów narządu rodnego, wydostać się może na zewnątrz przeszedłszy cały kanał nasienny. To przesuwanie się nasienia w świetle kanału nasiennego odbywa się nie tylko w czasie aktów spółkowania lub polucyi, ale na ogół sperma gromadzi się w dolnych odcinkach kanału, stąd przewędrowanie nasienia od strony jądra odbywać się musi w kierunku odcinka obwodowego, a dopiero później, w czasie* wytrysku, wydalona * zostaje z odcinków dolnych i:a zewnątrz. Nasuwa się pytanie, jaki jest mechanizm przenoszenia się plemników i cieczy, w której one się mieszczą, przez kanał nasienny. O poruszaniu się plemników ich własnym ruchem w kanale nasiennym nie można tu myśleć, bo plemniki dopiero po zetknięciu z wydzieliną gruczołu krokowego stają się zdolne do samodzielnych ruchów. Ponieważ sznur nasienny wysłany jest nabłonkiem migawkowym, więc wyprodukowane wśród jądra plemniki mogą działaniem migawkowego ruchu nabłonka kanału nasiennego być przesuwane ku dolnemu odcinkowi. Ale mechanizm ten nie wystarcza wtenczas, gdy chodzi o wystrzyknięcie znaczniejszych zapasów nasienia z dróg rodnych męzkich. Ma to miejsce przy akcie zwanym ejakulacyą, która następuje na szczycie płciowego podrażnienia. Wtenczas wydalone zostaje nasienie z całego sznura nasiennego. Mechanizm tego procesu był przedmiotem licznych doświadczeń. Nie ma wątpliwości, że pojemność światła sznura nasiennego zmniejsza się wtedy wskutek skurczu elementów mięsnej tkanki. Dawniejsze rezultaty badań, w szczególności doświadczenia Ficka, przemawiały za udziałem włókien gładkich biegnących okrężnie w ścianie sznura nasiennego. Uważano więc, że sznur nasienny ma właściwości robaczkowych ruchów i tak, jak jelito, może swą treść posuwać ku dalszym odcinkom. Exner twierdził, że robaczkowe ruchy sznura nasiennego występują także u człowieka. Dokładne badania w tym kierunku prowadził Nagel, drażniąc prądem indukcyjnym bądź gałązki nerwu, dochodzącego do sznura nasiennego, bądź też bezpośrednio sam sznur. Okazało się tedy, że perystaltyki