FizykaII24901

243

lacyi może punkt drgający odbywać ruch swój według innego także prawa, nie objętego powyższym wzorem. W takim razie wykreśla się krzywicę drgania tym samym trybem, co pierwej. ’ Fig. 108 pierwsza linia krzywa wystawia krzywicę punktu,

gającego wahadłowo, druga zaś i trzecia krzywice drgań, nie-^osrjących się do praw ruchu wahadłowego. Mając na uwadze kształt tych krzywic, wystawiających prawo ruchu ciała dźwięczącego, mówią fizycy po prostu o kształtach drgania ciał dźwięczących, będąc od dawna tego zdania, iż od kształtu drgań zależeć musi barwa dźwięku, co też nie tylko teorycznie, ale także na drodze doświadczenia przez systematyczne poszukiwania ł elmholtza należycie uzasadnionem zostało.

Gdy, jak wiadomo, drgania ciała dźwięczącego w otacza ją-cem powietrzu wywołują ruch falowy, który się w niem dokoła tego ciała rozchodzi tym sposobem, że Coraz dalsze cząsteczki powietrza kolejno wykonywają drgania, podobne do drgań ciała dźwięczącego, więc każda zmiana w formie drgania cząstek tego ciała pociąga za sobą oczywiście także równą zmianę kształ-^1,1 dngnć pojedynczych cząstek powietrza, przewodzącego głos