FizykaII46901

465

nia znoszą się kolejno, punkt A nie może żadnych drgań odbywać, a więc ani'tćż być środkiem nowych fal, roznoszących światło; zatćm w tem miejscu zapanuje ciemność. W znaczniejszej odległości od M znowu światło powstać musi, którego jasność do pewnego maximum rośnie, a potćm ubywa; w punkcie A', dla którego różnica odległości jego od brzegów szpary jest równa podwójnćj długości faleczki, natężenie światła spada na zero, co podobnym sposobem, jak wyżćj, udowodnić nie trudno. I tak w miejscach, dla których rzeczona różnica wynosi n/., -iemność panuje, a między takiemi dwoma ciemnemi paskami dochodzi jasność do pewnego maximum. Ażeby ta różnica była równa pewnćj ilości <5, musi być koniecznie AB    4, gdyż w trój

kącie zawsze AN — BNAB. Położywszy AB — a, a kąt MCN <p, mamy dla oznaczenia miejsc ciemności zrównanie nk

sin f =r ——, w którćm n jest liczbą całą, / zaś oznacza długość faleczki światła, przechodzącego przez szparę AB. Jeśli więc szpara jest tak wązka, i żs<( /, wówczas nie ma żadnych miejsc ciemnych w polu widzenia lunety, użytćj do obserwacyi. Wid nu infiexyjne przy użyciu lupy do ich postrzeżenia mają wysokość, zawisłą od kąta, który zamykają linie nroste, idące °d punktu świetlnego do brzegów szpary; patrząc zaś przez lu-oetę, wysokość ich jest równa wysokości źródła światła, przedstawiającej się oku w polu widzenia tejże. Podobnie jak przez jedną wązką szparę ugina się tśż światło, przechodzące przez więcćj tąkich otworów, na tćj samej tafelce blisko siebie umieszczonych. Jeżeli promienie światła pochodzą od jasnćj linii i padają na zasłonę z dwoma lub kilkoma zupełnie równemi i w równych odstępach równoodległe do siebie umieszczouemi szparami, każda z nich według praw powyższych daje widmo :ndexyj-^ne> jak gdyby sama tylno istniała, a widma te nakrywają się w części i wzmacniają nawzajem. Promienie jednak, przechodzące przez różne otwory, działają prócz tego na siebie i wzmacniając się w niektórych miejscach, a osłabiając w innych, tworzą Pomiędzy niemi jeszcze osobliwe widma uginania. Dla oznaczenia w nich miejsc największej i najmnićjszćj jasności w świetle jednorodnem, potrzeba wziąć na uwagę współdziałanie promie-

Fizyka T. II.    59

1